Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wojciech Jakimowicz po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku S. S. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Miasta z dnia 10 października 2013 r. nr [...] w przedmiocie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Gminy Miejskiej oraz tymczasowych pomieszczeń postanawia: 1. oddalić wniosek w zakresie obejmującym żądanie zwolnienia od kosztów sądowych, 2. ustanowić dla strony skarżącej adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka
S. S. we wniosku o przyznanie prawa pomocy domagał się zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego lub adwokata z urzędu. Oświadczył, że samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe. Określając swój majątek podał, że w jego skład wchodzi wynajęte mieszkanie o powierzchni 34 m2. Nie posiada zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych. Wskazał, że jego stałe miesięczne dochody wynoszą 2025 zł tytułem emerytury.
W uzasadnieniu wniosku podniósł, że nie stać go na radcę prawnego lub adwokata. Podał, że jest chory i nieporadny. Wyjaśnił, że na czynsz miesięcznie przeznacza 206,10 zł, na prąd 90 zł, na gaz 18 zł, na telefon 29 zł, na leki 100 zł.
Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym postanowieniem z dnia 24 maja 2013 r. w punkcie I oddalił wniosek skarżącego o zwolnienie od ponoszenia kosztów sądowych natomiast w punkcie II uwzględnił wniosek o ustanowienie adwokata z urzędu. Powyższe postanowienie doręczono wnioskodawcy w dniu 10 czerwca 2013 r.
W dniu 13 czerwca 2013 r. S. S. wniósł sprzeciw od punktu I wyżej powołanego postanowienia. W uzasadnieniu sprzeciwu wnioskodawca wskazał, że jego dochód netto z tytułu pobieranej emerytury wynosi 1682,20 zł, co nie wystarcza na zaspokojenie wszystkich niezbędnych potrzeb. Podał, że na leki przeznacza co najmniej 150 zł miesięcznie. Podniósł także, że koszty jego wyżywienia są wyższe niż przeciętnie, bo z powodu stanu zdrowia musi stosować dietę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) w przypadku wniesienia sprzeciwu - jeżeli tylko nie podlega on odrzuceniu - zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym w drodze postanowienia. Oznacza to, że na skutek wniesienia sprzeciwu, Wojewódzki Sąd Administracyjny ma obowiązek ponownie rozpatrzyć wniosek skarżącego w sprawie przyznania prawa pomocy w zakresie żądanym przez wnioskodawcę.
W niniejszej sprawie sprzeciwem skarżącego objęto tylko rozstrzygnięcie o odmowie zwolnienia od kosztów sądowych, jednakże ze względu na brzmienie przytoczonego wyżej art. 260 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skuteczne wniesienie sprzeciwu powoduje utratę mocy całego orzeczenia referendarza sądowego, nawet wówczas, gdy w sprzeciwie strona zakwestionowała jedynie jego część. Oznacza to, że orzeczenie traci moc również w zakresie korzystnym dla skarżącego, choćby w sprzeciwie nie podnosił on zarzutów dotyczących tej części orzeczenia (zob. T. Woś (red.): Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2011, s. 1003). W orzecznictwie podkreśla się, że "już samo wniesienie sprzeciwu, a nie jego zakres określony przez stronę, powoduje utratę mocy wiążącej postanowienia wydanego przez referendarza sądowego. W takiej sytuacji Sąd rozpatruje złożony w sprawie wniosek skarżącego, w tym przypadku wniosek o przyznanie prawa pomocy. Skoro postanowienie referendarskie utraciło moc, nie można uznawać, że sprzeciw dotyczył tylko jego części" (postanowienie NSA z dnia 23 października 2004 r., FZ 375/04).