Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Bożenna Blitek po rozpoznaniu w dniu 18 sierpnia 2008r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku C. W. i S. W. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku w sprawie ze skargi C. W. i S. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie rozgraniczenia nieruchomości p o s t a n a w i a : przywrócić termin do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
Skarżący S. W. i C. W. wnieśli skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] oraz na postanowienie tego Kolegium z dnia [...] nr [...]. Skargi te zostały przyjęte do rozpoznania pod sygnaturami odpowiednio III SA/Kr 404/06 i III SA/Kr 405/06.
Na posiedzeniu jawnym w dniu 25.04.2007r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie połączył niniejsze sprawy do wspólnego rozpoznania pod sygnaturą III SA/Kr 404/06. Podczas kolejnego posiedzenia jawnego w dniu 03.07.2007r. Sąd wyłączył sprawę III SA/Kr 405/06 do odrębnego wyrokowania. W tym samym dniu Sąd wydał dwa wyroki, którymi oddalił skargi. Termin na złożenie wniosków o uzasadnienie wyroków upłynął w dniu 10 lipca 2007r.
W dniu 06.07.2007r. skarżący złożyli wniosek o uzasadnienie wyroku w sprawie III SA/Kr 405/06.
W dniu 13.08.2007r. skarżący wnieśli o wydanie wyroku w sprawach III SA/Kr 405/06 i 404/06 wraz z uzasadnieniem. Pismem z dnia 18.09.2007r. Sąd poinformował skarżących o tym, że ich wniosek został potraktowany jako spóźniony wniosek o doręczenie uzasadnienia wyroku w sprawie III SA/Kr 404/06 z dnia 3.07.2007r. połączony z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia tego wniosku i w związku z tym wezwał ich do uprawdopodobnienia, że uchybienie terminu nastąpiło bez ich winy.
W dniu 26.09.2007r. skarżący złożyli do tut. Sądu pismo, w którym wyjaśnili, iż powodem niedotrzymania przez nich terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku było błędne przekonanie co do konieczności złożenia jednego wniosku o uzasadnienie obu spraw połączonych, a to z uwagi na postanowienie z dnia 25.04.2007r. o połączeniu tych spraw do wspólnego rozpoznania. Z tego względu skarżący uznali, że ich wniosek o sporządzenie uzasadnienia złożony w dniu 06.07.2007r. jest wystarczający do tego, aby Sąd sporządził uzasadnienia obu orzeczeń. O tym, że były to dwie oddzielne sprawy z dwoma sygnaturami i zachodziła konieczność osobnego wnioskowania o odpis z uzasadnieniem dowiedzieli się dopiero, gdy otrzymali pierwsze uzasadnienie.
Postanowieniem z dnia 29 listopada 2007r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odmówił przywrócenia terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie, uznając że uchybienie terminowi nastąpiło z winy skarżących. Zdaniem Sądu skarżący wiedzieli o wydaniu zarządzenia o wyłączeniu ze sprawy III SA/Kr 404/06 sprawy III SA/Kr 405/06 do odrębnego wyrokowania, gdyż zostało ono wydane na rozprawie w dniu 03.07.2007r., na której skarżący byli obecni. Sąd zaznaczył również, że skarżący łącząc ustanie przyczyny uchybienia terminu z momentem otrzymania przez nich uzasadnienia wyroku ze sprawy III SA/Kr 405/06 sami sobie przeczą skoro wniosek o uzasadnienie w niniejszej sprawie złożyli 13 sierpnia 2007r., natomiast odpis wyroku ze sprawy III SA/Kr 405/07 otrzymali dopiero w dniu 29 października 2007r.
S. W. złożył zażalenie na to postanowienie podnosząc w pierwszej kolejności, że o odrębnym rozpoznawaniu spraw zorientował się dopiero po otrzymaniu postanowienia z dnia 31 lipca 2007r. w sprawie III SA/Kr 405/06 oddalającego wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego. Ponadto wskazano, że skarżący w toku postępowania przed Sądem I instancji występował osobiście i nie posiadając wykształcenia prawniczego nie był świadomy wszelkich uwarunkowań formalnych związanych z przebiegiem postępowania w niniejszej sprawie, stąd nie miał świadomości konieczności złożenia dwóch wniosków. Odmienna ocena postępowania skarżącego musiałaby prowadzić do wniosku, że postępuje w sposób nieracjonalny, gdyż mimo rozpoznawania dwóch jego skarg, skarżący dąży do zaskarżenia tylko jednego z niekorzystnych wyroków.