Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. K. o ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 4 września 2009 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi postanawia: umorzyć postępowanie wywołane wnioskiem skarżącego o ustanowienie adwokata.
Skarżący w złożonym dnia 31 marca 2011 r. na urzędowym formularzu "PPF" wniosku o przyznanie prawa pomocy domagał się ustanowienia adwokata.
Z urzędu stwierdza się, że postanowieniem z dnia 3 września 2011 r. sygn. akt. j.w. przyznano skarżącemu na jego wcześniejszy wniosek (vide: k. 22-24, 27, 30) prawo pomocy w zakresie częściowym ustanawiając zgodnie z żądaniem na jego rzecz radcę prawnego (k. 36) ten zaś wyznaczony został przez Radę Okręgowej Izby Radców Prawnych (k. 47 i 48) w osobie mecenasa A. R., który sporządził dla strony opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej (vide: pismo z 8.11.2010 k. 53-55).
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Zgodnie z art. 245 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej "ppsa". Sąd może przyznać prawo pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym. Przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 §3 ppsa). Jednocześnie prawo pomocy przyznane przed lub w toku postępowania rozpoznawczego obejmuje także postępowanie egzekucyjne (art. 243 § 2 ppsa).
W niniejszej sprawie bezsporne jest, że postanowieniem z dnia 3 września 2010 r. przyznano skarżącemu prawo pomocy w zakresie częściowym ustanawiając na jego rzecz radcę prawnego (k. 36). Działając zaś w wykonaniu powyższego postanowienia Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych wyznaczyła konkretnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego A. R. W świetle powyższego przyznanie skarżącemu prawa pomocy po raz kolejny w sytuacji, gdy korzysta on już z tego prawa na podstawie postanowienia z dnia 3 września 2010 r. jest bezprzedmiotowe. Wyznaczenie radcy prawnego z urzędu i podjęcie przez niego czynności stanowi bowiem wykonanie wydanego w sprawie postanowienia o przyznanie prawa pomocy. Dlatego obecnie strona nie może skutecznie domagać się wyznaczenia innego kwalifikowanego pełnomocnika z urzędu albowiem przyznane jej prawo pomocy w tym zakresie zostało skonsumowane (por. także post. NSA z 8.11.2007 r. I OZ 795/07 oraz postanowienie WSA w Szczecinie II SA/Sz 24/08).
Z przytoczonych względów orzeczono więc jak w sentencji na podstawie art. 161 §1 pkt. 3 ppsa w związku z art. 258 §1 i §2 pkt. 7 ppsa.