Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Urszula Zięba po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2017r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 15 listopada 2016r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
D. S. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 15 listopada 2016r., nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry, w której jednocześnie zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
W uzasadnieniu przedmiotowego wniosku skarżący wskazał, że wykonanie ww. decyzji spowoduje trudne do odwrócenia skutki i doprowadzi do konieczności ogłoszenia upadłości, gdyż nie dysponuje on środkami pieniężnymi koniecznymi dla zaspokojenia należności wynikających z decyzji. Jego zdaniem, nawet w przypadku wydania przez Sąd pozytywnego dla niego orzeczenia, (co jego zdaniem jest bardzo prawdopodobne) nie da się już przywrócić stanu pierwotnego. Co więcej, przez cały czas trwania postępowania sądowoadministracyjnego nie będzie on w stanie normalnie funkcjonować i zapewnić bytu rodzinie. Według skarżącego, taki właśnie cel przyświeca organowi, gdyż od lat organy służby celnej prowadzą walkę z tzw. "hazardem", która ze względu na postawę sądów administracyjnych jest nieskuteczna. Podał, że organy postanowiły doprowadzić do ekonomicznej katastrofy i fizycznej upadłości kontrolowanych podmiotów i w tym celu masowo wydają orzeczenia w przedmiocie kar pieniężnych, pomimo wątpliwości w zakresie konstytucyjnym i zgodności z normami prawa europejskiego. Tym samym, zdaniem skarżącego, jedyną instytucją, która może uniemożliwić bezprawne działania organów, które w dalszej przyszłości mogą narazić Skarb Państwa na odszkodowania, jest sąd administracyjny, który według skarżącego, powinien wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718, dalej jako: p.p.s.a.), po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Orzeczenie dotyczące wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji ma fakultatywny charakter, a więc sąd może, lecz nie musi wstrzymać wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, nawet w wypadku, gdy w sprawie występują przesłanki przewidziane w powołanym wyżej przepisie. Rozstrzygając w oparciu o art. 61 § 3 p.p.s.a., sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych wymienionych we wskazanym przepisie.
Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem orzeczniczym, wyrażonym między innymi w postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 grudnia 2004r. sygn. akt GZ 138/2004, podstawową przesłanką wstrzymania wykonania decyzji - zgodnie z art. 61 § 3 p.p.s.a. - jest wykazanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Oznacza to, że chodzi o taki uszczerbek (majątkowy lub niemajątkowy), który nie będzie mógł być usunięty przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego surogat w postaci sumy pieniężnej nie przedstawiałby znaczenia dla skarżącego, albo gdyby zachodziło zagrożenie życia lub zdrowia. Trudne do odwrócenia skutki, to takie prawne lub faktyczne konsekwencje, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 3 sierpnia 2006r. sygn. akt II SA/Bk 352/06).