Wniosek w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Dorota Dąbek po rozpoznaniu w dniu 1 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. M. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego lub adwokata w sprawie ze skargi A. M. na zarządzenie zastępcze Wojewody z dnia 8 stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego postanawia: odmówić zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia pełnomocnika z urzędu.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 1 kwietnia 2014 r. skarżący A. M. wniósł o zwolnienie od kosztów sadowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu. W wypełnionym na wezwanie Sądu urzędowym formularzu "PPF" skarżący podał, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z żoną i córką. W skład majątku skarżącego wchodzi dom o powierzchni 222 m2 i samochód osobowy Chrysler - Town Country z 2005 r. Ponadto skarżący dysponuje zasobami pieniężnymi w wysokości 7000 zł. Z kolei miesięczny dochód rodziny skarżącego wynosi 9237,72 zł.

Postanowieniem z dnia 30 maja 2014 r., sygn. akt III SA/Kr 511/14 referendarz sądowy oddalił wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy. Zdaniem referendarza sądowego, skarżący jest osobą zamożną, gdyż dysponuje stałym źródłem dochodu w wysokości 9237,72 zł, ma własny dom, oszczędności w wysokości 7000 zł oraz samochód o wartości ok. 29,5 tys. zł. Referendarz sądowy zauważył przy tym, że skarżący nie podał jakie są jego miesięczne wydatki. W związku z powyższym referendarz sądowy uznał, że skoro sytuacja materialna skarżącego przedstawia się tak jak to wyżej opisano, a równocześnie poniechał on dokładniejszych wyjaśnień to przyznanie mu w takich warunkach prawa pomocy nie znajduje uzasadnionych podstaw.

Od powyższego postanowienia referendarza sądowego skarżący wniósł sprzeciw, w którym wskazał jedynie, że wydatki związane z utrzymaniem gospodarstwa domowego pochłaniają całość dochodów.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje:

W sprawach prowadzonych przed sądami administracyjnymi podstawy przyznania prawa pomocy określa ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm., zwana dalej p.p.s.a.), a w szczególności:

"Art. 245. § 1. Prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym.

§ 2. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.

§ 3. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.

§ 4. Częściowe zwolnienie od opłat lub wydatków może polegać na zwolnieniu od poniesienia ułamkowej ich części albo określonej ich kwoty pieniężnej."

"Art. 246. § 1. Przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje:

1) w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania;

2) w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny."

Instytucja prawa pomocy ma na celu umożliwienie dochodzenia swoich praw przed sądem stronom o bardzo niskich dochodach lub całkowicie tych dochodów pozbawionych, które z uwagi na swą sytuację materialną nie są w stanie pokryć kosztów związanych z postępowaniem sądowym oraz kosztów pomocy prawnej udzielonej im przez profesjonalnego pełnomocnika. Zasadą jest bowiem, iż strona powinna partycypować w kosztach postępowania, w szczególności jeśli posiada stały miesięczny dochód. Strona występująca na drogę postępowania sądowego winna mieć świadomość obowiązku ponoszenia kosztów tego postępowania i wnosząc o przyznanie prawa pomocy uprawdopodobnić w sposób wiarygodny i rzetelny, że zachodzą przesłanki do uwzględnienia wniosku. Jedynym kryterium oceny wniosku o przyznanie prawa pomocy jest kryterium majątkowe. Sąd nie kieruje się w tym zakresie zasadami słuszności, lecz bada stan majątkowy wnioskodawcy.

W ocenie Sądu skarżący nie wykazał, że spełnia przesłanki, o których mowa w art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a., tzn., że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Prawo pomocy w zakresie całkowitym przeznaczone jest dla osób ubogich, którym brak środków finansowych bądź też minimalna ich ilość uniemożliwia dostęp do sądu. Natomiast skarżący wraz z żoną i córką dysponują stałym miesięcznym dochodem w wysokości 9237,72 zł. Do tego skarżący posiada dom o powierzchni 222 m2, samochód Chrysler - Town Country z 2005 r. oszczędności w wysokości 7000 zł. Nie można zatem uznać, że skarżący jest osobą ubogą. Skarżący wskazał wprawdzie, że wydatki związane z utrzymaniem gospodarstwa domowego pochłaniają całość dochodów, jednak swojego twierdzenia nie poparł żadnymi dowodami. Przyznanie zatem skarżącemu prawa pomocy w sytuacji, gdy dysponuje on środkami pieniężnymi (wynagrodzenie za pracę oraz oszczędności), które mogą być przeznaczone na pokrycie kosztów sądowych i wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika nie jest uzasadnione.

Mając powyższe na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a i art. 260 p.p.s.a. - orzekł jak w sentencji.

Strona 1/1