Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Krystyna Kutzner po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego L. K. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w związku ze sporządzeniem opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 29 października 2015 r. sygn. III SA/Kr 55/15 sprawy ze skarg K. Ś., K. K. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 30 października 2014 r. nr [...] z dnia 30 października 2014 r. nr [...] z dnia 30 października 2014 r. nr [...] z dnia 30 października 2014 r. nr [...] z dnia 30 października 2014 r. nr [...] z dnia 30 października 2014 r. nr [...] z dnia 30 października 2014 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: przyznać od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na rzecz radcy prawnego radcy prawnego L. K. Kancelaria Radcy Prawnego ul. [...] w M kwotę 840 zł (osiemset czterdzieści złotych) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
Ustanowiony dla skarżącego pełnomocnik z urzędu radca prawny L. K. w piśmie z dnia 11 stycznia 2016 r. wniosła o przyznanie kosztów nieopłacanej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu tytułem sporządzenia opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wedle norm przepisach. Oświadczyła, że koszty te nie zostały zapłacone w całości, ani w części. W niniejszym piśmie zawarła również opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku tut. Sądu z dnia 29 października 2015 r.
Mając na uwadze powyższe zważyć należało, co następuje:
Stosownie do treści powołanego wyżej art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.2012.270 - t.j.) wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Zasady te od dnia 1 stycznia 2016 r. precyzuje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz.U. z 2015 r. poz. 1805). Zamieszczony w tym rozporządzeniu przepis przejściowy przewiduje, że do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji (§22). Opierając się na założeniach logiki formalnej wynikającej z argumentacji a fortiori przyjąć należy, że skoro w myśl powołanego przepisu do spraw wszczętych i niezakończonych stosuje się przepisy dotychczasowe, to tym bardziej do spraw wszczętych i prawomocnie zakończonych zastosowanie znajdują przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.2013.490). Wskazują na to bowiem wyniki wnioskowania a maiore ad minus.
Zgodnie z § 16 powołanego rozporządzenia wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty te nie zostały zapłacone w całości lub części.
W niniejszej sprawy oświadczenie tej treści zostało złożone przez radcę prawnego.
Stosownie do § 2 ust.1 ww. rozporządzenia, zasądzając opłatę za czynności radcy prawnego z tytułu zastępstwa prawnego, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy radcy prawnego, a także charakter sprawy i wkład pracy radcy prawnego w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. Podstawą zasądzenia tej opłaty stanowią stawki minimalne określone w rozdziałach 3-4, natomiast stawki minimalne w postępowaniu przed sądami administracyjnymi określa § 14. Za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej radcy prawnemu, który prowadził sprawę w I instancji, przysługuje wynagrodzenie w wysokości 50% stawki minimalnej obowiązującej w postępowaniu przed I instancją tj. w wysokości 120 zł stosownie do § 14 ust. 2 pkt. 2 lit. b. w związku z ust.2 pkt. 1 lit. c) powołanego rozporządzenia.
W rozpoznawanej sprawie pod sygn. III SA/Kr 55/15 było prowadzonych siedem spraw połączonych do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia (k. 72), co nie pozbawia połączonych spraw ich odrębności oraz nie zmienia faktu, że łącznie rozpoznawane i rozstrzygane sprawy są nadal samodzielnymi sprawami (por. H. Knysiak-Molczyk komentarz do art. 111 Lex Polonica oraz wyrok NSA z 1.04.2010 r. II OSK 2060/09, a także postanowienie NSA z 10.06.2008 r. II FZ 231/08). Oznacza to, że w każdej z tych spraw należne byłoby wynagrodzenie dla pełnomocnika.
Zauważyć jednak należy, że w dniu 15 sierpnia 2015 r. wszedł w życie przepis art. 250 § 2 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zgodnie z którym w uzasadnionych przypadkach sąd może obniżyć wynagrodzenie.
Mając na uwadze nakład pracy w postępowaniu po wydaniu wyroku przez sąd pierwszej instancji ustanowionego w niniejszej sprawie pełnomocnika, Sąd stosownie do przytoczonego art. 250 § 2 tej ustawy obniżył wynagrodzenie należne radcy prawnemu za sporządzenie opinii prawnej o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej ustalając opłatę za tę czynność w wysokości określonej w sentencji tj. w kwocie 840 zł. Na mocy § 2 ust. 3 ww. rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. ustalona w ten sposób opłata ulega powiększeniu o obowiązującą stawkę podatku od towarów i usług.
Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.