Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Dorota Dąbek po rozpoznaniu w dniu 29 października 2010r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. B. na uchwałę Rady Miasta z dnia 27 listopada 2009r. Nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości stawki opłaty bazowej za odbiór i utylizację stałych odpadów komunalnych z terenu miasta A p o s t a n a w i a : odrzucić skargę.
W dniu 27 listopada 2009r. Rada Miasta podjęła uchwałę Nr [...] w sprawie ustalenia wysokości stawki opłaty bazowej za odbiór i utylizację stałych odpadów komunalnych z terenu miasta A. Została ona podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15, art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r. nr 142, poz.1591 z późn. zm.) oraz art. 6a ust. 2 ustawy z dnia 13 września 1996r. o utrzymaniu czystości i porządku w Gminach (Dz. U. z 2005r. nr 236, poz. 2008 z późn. zm.) i art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2000r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2007r. nr 68, poz. 449 z późn. zm.).
Pismem z dnia 30 kwietnia 2010r. skarżący S. B. wniósł skargę na powyższą uchwałę Rady Miasta, domagając się stwierdzenia jej nieważności, gdyż została wydana z rażącym naruszeniem prawa.
W odpowiedzi na skargę Rada Miasta wniosła o odrzucenie skargi z uwagi na to, że skarżący nie poprzedził jej wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa.
W piśmie z dnia 1 lipca 2010r. skarżący przyznał, iż przed wniesieniem skargi nie wezwał Rady Miasta do usunięcia naruszenia prawa. Jednak jego zdaniem miałoby to znaczenie, gdyby wnosił odwołanie od zaskarżonej uchwały, a nie domagał się stwierdzenia jej nieważności. Stwierdził poza tym, że sprawa była znana radnym Rady Miasta, ponieważ w marcu 2010r. była rozpatrywana przez Urząd Wojewódzki Wydział Prawny i Nadzoru. Była również tematem dwóch artykułów prasowych w "Gazecie Krakowskiej" oraz przedmiotem skargi mieszkańców osiedla B. Zdaniem skarżącego, Rada Miasta powinna była potraktować te artykuły prasowe jako wnioski społeczeństwa o usunięcie błędów w zaskarżonej uchwale, ale tego nie zrobiła. Skarżący wyjaśnił również, iż nie widział żadnego sensu, aby ponownie kierować sprawę do Rady Miasta z uwagi na jednoznaczne wypowiedzi Zastępcy Burmistrza w tej sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje:
Zgodnie z treścią art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz.1270 z późn. zm.), skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie.
Podstawą do wniesienia do sądu administracyjnego skargi na przedmiotową uchwałę, będącą aktem prawa miejscowego, jest art. 3 § 2 pkt 5 cytowanej ustawy w związku z art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r. nr 142, poz. 1591 z późn. zm.).
Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym "Każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego". Warunkiem zatem wniesienia do sądu administracyjnego skargi na uchwałę organu gminy jest jej poprzedzenie wezwaniem organu gminy, który wydał kwestionowaną uchwałę, do usunięcia naruszenia. Dopiero bezskuteczność takiego wezwania do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia umożliwia zaskarżenie uchwały do sądu administracyjnego.