Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 53 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r., nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a., termin do wniesienia skargi do sądu administracyjnego wynosi 30 dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia (art. 58 §1 pkt 2 p.p.s.a.). Sąd odrzuca skargę postanowieniem. Odrzucenie skargi może nastąpić na posiedzeniu niejawnym (art.58 § 3 p.p.s.a.).
W sprawie wobec doręczenia skarżącemu zaskarżonej decyzji w dniu 15 marca 2007r., termin do wniesienia skargi upłynął w dniu 16 kwietnia 2007 r. P. J. wniósł skargę na ostateczne orzeczenie RWKL z dnia 2 marca 2007r. nr [...], bezpośrednio do Wojewódzkiego sądu Administracyjnego w Krakowie w dniu 13 maja 2010r. Pismem z dnia 18 maja 2010r. Sąd przekazał skargę do RWKL, która przesłała skargę do Sądu wraz z odpowiedzią na skargę i aktami. Nie ulega, więc wątpliwości, że skarga została wniesiona z przekroczeniem 30 dniowego terminu, po upływie ponad 3 lat od doręczenia zaskarżonej decyzji. Zaskarżona decyzja zawierała prawidłowe pouczenie o terminie i sposobie wniesienia skargi.
Odnosząc się do wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, należy wskazać, że art. 86 i art. 87 p.p.s.a. określają okoliczności, w jakich sąd może tego dokonać. Jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym (art. 86 § 1 p.p.s.a.). Przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, jeżeli uchybienie terminu nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego (§2). Na postanowienie o przywróceniu terminu albo o odmowie jego przywrócenia przysługuje zażalenie (§3).
Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 p.p.s.a.). W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§2). Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (§3). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (§4). Po upływie roku od uchybionego terminu, jego przywrócenie jest dopuszczalne tylko w przypadkach wyjątkowych (§5).
Powyższa regulacja wskazuje, że na stronie wnioskującej o przywrócenie terminu do wniesienia skargi ciąży obowiązek uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu. Uprawdopodobnienie z art. 87 § 2 p.p.s.a. nie oznacza udowodnienia braku winy. Brak winy, jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu polega na dopełnieniu obowiązku maksymalnej w danych warunkach staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Natomiast do sądu należy ocena, czy uprawdopodobnienie braku winy nastąpiło czy nie. Okolicznościami faktycznymi, które uzasadniają brak winy w uchybieniu terminu, jest nagła choroba, ale tylko w sytuacji, gdy osoba ta nie mogła wyręczyć się inną osobą.