Starszy Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Monika Rudzka po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. N. o ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi A. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 16 kwietnia 2018 r. nr: [...] w przedmiocie zasiłku celowego p o s t a n a w i a ustanowić dla A. N. adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka
A. N. zwróciła się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z wnioskiem o przyznanie jej prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata z urzędu.
Z oświadczenia zawartego w formularzu "PPF" wynika, że skarżąca prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z synem M. N. Źródłem utrzymania rodziny są alimenty na syna w kwocie 800 zł, alimenty na skarżącą przesyłane przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w wysokości 400 zł, zasiłek rodzinny na M. N. w wysokości 124 zł, świadczenie wychowawcze w wysokości 500 zł i zasiłek celowy w wysokości 150 zł z przeznaczeniem na zakup żywności na przygotowanie jednego posiłku dziennie. Wnioskodawczyni nie posiada żadnego majątku, zasobów pieniężnych, ani cennych przedmiotów o wartości powyżej 5.000 zł. Jej zobowiązania i stałe wydatki przedstawiają się następująco: opłata za mieszkanie 500 zł, alimenty na syna 300 zł, ubezpieczenie zdrowotne 36 zł, karta MPK 89 zł, telefon 25 zł, leki 150 zł. Strona ma zaciągniętą pożyczkę u rodziny i znajomych na kwotę 3.000 zł.
Uzasadniając wniosek o przyznanie prawa pomocy A. N. podniosła, iż obecnie utrzymuje się z alimentów na siebie (400 zł) i na syna (800 zł). Choć syn mieszka z nią od trzech lat, nadal płaci na niego alimenty byłemu mężowi. Od kwietnia otrzymuje pomoc z MOPS tylko na syna. Podała, że z powodu choroby została wyrejestrowana z GUP i jest osoba niezdolną do pracy. W ubiegłym roku strona nie pracowała i nie osiągnęła żadnych dochodów. Na potwierdzenie tej okoliczności przedłożyła zaświadczenie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 4 stycznia 2018 r. W związku z konfliktem rodzinnym skarżąca zmuszona była zakupić lodówkę do pokoju i wstawić zamki do drzwi.
Do wniosku załączone zostały kopie dokumentów potwierdzających wysokość otrzymywanych alimentów, zasiłku celowego, opłaty ponoszonej za mieszkanie, płatności alimentów, składki do ZUS, karty MPK i telefonu. Strona przedłożyła tez kopie zaświadczeń lekarskich o niezdolności do pracy w okresie od 1 stycznia do 31 stycznia 2018 r., od 1 lutego do 28 lutego 2018 r. i od 12 marca do 17 kwietnia 2018 r.
Mając na uwadze powyższe, zważono, co następuje.
Celem instytucji prawa pomocy jest zapewnienie osobie wnioskującej szeroko rozumianego prawa do sądu, a wiec możliwości skorzystania ze wszystkich przysługujących stronie uprawnień, jeżeli znajduje się ona w położeniu uniemożliwiającym poniesienie we własnym zakresie związanych z tym kosztów.
Instytucja przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym, zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., dalej: p.p.s.a.) przysługuje osobie fizycznej, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Prawo pomocy w zakresie częściowym, którego przyznania domaga się skarżąca, obejmuje m. in. ustanowienie pełnomocnika (art. 245 § 3 p.p.s.a.).
W ocenie orzekającego A. N. wykazała, że nie jest w stanie ponieść kosztów wynagrodzenia pełnomocnika z wyboru we własnym zakresie. Sytuacja materialna i życiowa strony nie jest łatwa. Nie posiada ona żadnego majątku, a w roku 2017 nie osiągnęła żadnych dochodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Środki finansowe, którymi dysponuje w miesiącu z alimentów, zasiłków i świadczeń rodzinnych w całości przeznaczane są na pokrycie kosztów bieżącego utrzymania skarżącej i jej syna. Wnioskodawczyni nie posiada przy tym żadnych oszczędności, ani przedmiotów wartościowych, które mogłyby zostać spieniężone. Jest zadłużona u rodziny i znajomych.
Wobec powyższego uznano, że skarżąca spełnia przesłanki przyznania jej prawa pomocy w zakresie częściowym, dlatego orzeczono jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 245 § 3, art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 p.p.s.a.