Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miasta w przedmiocie ustalenia stawki opłat za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komunikacyjnych lub dworców, których właścicielem albo zarządzającym jest Gmina
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Bociąga WSA Dorota Dąbek (spr.) Sędziowie WSA Maria Zawadzka Protokolant Monika Wójcik po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2014 r. na rozprawie sprawy ze skargi Ogólnopolskiego Stowarzyszenia A z siedzibą w K na uchwałę Rady Miasta z dnia 30 marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia stawki opłat za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komunikacyjnych lub dworców, których właścicielem albo zarządzającym jest Gmina postanawia l. skargę odrzucić, II. zarządzić zwrot na rzecz strony skarżącej kwoty 300 (trzysta) złotych tytułem uiszczonego wpisu sądowego.

Uzasadnienie strona 1/6

postanowienia WSA w Krakowie z dnia 16 grudnia 2014r.

W dniu 30 marca 2011r. Rada Miasta podjęła uchwałę Nr [...] w sprawie ustalenia stawki opłat za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komercyjnych lub dworców, których właścicielem albo zarządzającym jest Gmina. Uchwała została podjęta na podstawie art. 18 ust. 1, ust. 2 pkt 15, art. 40 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r. nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) oraz art. 16 ust. 1, ust. 4 i ust. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2011r. nr 5, poz. 13). Zgodnie z § 1 pkt 1 i pkt 2 tej uchwały stawki opłat za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komercyjnych lub dworców, których właścicielem albo zarządzającym jest Gmina zostały ustalone na 0,05 zł za jedno zatrzymanie środka transportu na przystanku komunikacyjnym i 1 zł za jedno zatrzymanie środka transportu na dworcu.

Pismem z dnia 3 stycznia 2014r. Stowarzyszenie A wezwało Radę Miasta do usunięcia naruszenia prawa jakie ma miejsce w związku z uchwaleniem uchwały z dnia 30 marca 2011r. Nr [...] i pobieraniem na jej podstawie opłat za korzystanie z przystanków komunikacyjnych lub dworców od członków Stowarzyszenia, którzy nie są ani operatorami publicznego transportu zbiorowego ani przewoźnikami w rozumieniu ustawy o publicznym transporcie zbiorowym. Stowarzyszenie stwierdziło, że uchwała Nr [...] nie odnosi się do definicji operatora bądź przewoźnika, posługując się jedynie określeniami "operator" i "przewoźnik". Tymczasem ustawa o transporcie drogowym zawiera inną definicję "przewoźnika drogowego", której zakres jest szerszy niż definicja "przewoźnika" zawarta w ustawie o publicznym transporcie zbiorowym. Stowarzyszenie wskazało, że w rozumieniu ustawy o publicznym transporcie zbiorowym przewoźnikiem jest jedynie przedsiębiorca uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób na podstawie potwierdzenia zgłoszenia przewozu. Natomiast członkowie Stowarzyszenia działają na podstawie pozwolenia z ustawy o transporcie drogowym i są przewoźnikami drogowymi w rozumieniu tej ustawy, a nie przewoźnikami w rozumieniu ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, gdyż nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób na podstawie potwierdzenia zgłoszenia przewozu. Stowarzyszenie uważa zatem, że skoro ustawa o publicznym transporcie zbiorowym dopuszcza pobieranie opłat jedynie od przewoźników i jednocześnie wprowadza definicję legalną przewoźnika to niedopuszczalne jest pobieranie opłat od podmiotów nie objętych tą definicją.

Stowarzyszenie zgłosiło także zastrzeżenia co do sposobu wykonywania uchwały Nr [...]. Zdaniem Stowarzyszenia dla wykonania tej uchwały niezbędne jest skonkretyzowanie tych norm, co oznacza obowiązek wydania przez Prezydenta Miasta decyzji administracyjnej, w której dla indywidualnego adresata zostanie określona wysokość konkretnej opłaty za korzystanie z dworców i przystanków. Stowarzyszenie uważa, że określenie w indywidualnym przypadku wysokości opłaty za korzystanie z dworców i przystanków winno nastąpić w trybie przewidzianym w Ordynacji podatkowej. Zdaniem Stowarzyszenia, brak stosownej decyzji pozbawia jego członków możliwości odwołania się od jednostronnie nałożonej opłaty oraz uniemożliwia im obronę swoich praw. Mając powyższe na względzie Stowarzyszenie wniosło o doprecyzowanie zapisów uchwały w ten sposób, że opłaty w niej wymienione nie dotyczą przewoźników drogowych działających na podstawie zezwolenia lub licencji wydanych w oparciu o ustawę o transporcie drogowym.

Strona 1/6