Kraków, dnia 30 marca 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Janusz Kasprzycki po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 29 lutego 2008 r., nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego specjalnego postanawia: przyznać od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na rzecz adwokata J. Z. wykonującego zawód w Kancelarii Adwokackiej ul. [...], kwotę 2100,00 (słownie dwa tysiące sto złotych) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
Postanowieniem Referendarza Sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 11 lipca 2008 r. skarżącemu M. P. przyznane zostało prawo pomocy w zakresie częściowym obejmujące ustanowienie adwokata. Na rozprawie, która odbyła się w dniu 10 listopada 2009 r. sąd postanowił połączyć do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawę niniejszą ze sprawami o sygnaturach akt: III SA/Kr 636/08, III SA/Kr 637/08, III SA/Kr 638/08, III SA/Kr 639/08, III SA/Kr 640/08, III SA/Kr 641/08, III SA/Kr 642/08. W sprawach tych na mocy postanowienia referendarza sądowego skarżącemu również zostało przyznane prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata. Zarządzeniem Okręgowej Rady Adwokackiej z dnia 18 września 2008 r. do występowania w sprawach o w/w sygnaturach wyznaczony został adwokat J. Z.
Wyrokiem z dnia 19 listopada 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w pkt I sentencji oddalił skargę, a w pkt II przyznał działającemu z urzędu adwokatowi wynagrodzenie w kwocie 240 zł podwyższone o wysokość podatku od towarów i usług. Od tego wyroku w ustawowo zakreślonym terminie skarżący złożył skargę kasacyjną, zarzucając naruszenie prawa materialnego poprzez błędne zastosowanie przepisu art. 3 i 7 ustawy o pomocy społecznej, polegające na nie udzieleniu skarżącemu pomocy społecznej w rozmiarze odpowiednim do okoliczności uzasadniających udzielenie tej pomocy, naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię przepisu art. 39 w/w ustawy, polegającą na przyjęciu, że konieczność pokrycia wydatków związanych z utrzymaniem mieszkania, zakupem środków medycznych oraz leczeniem nie stanowi niezbędnej potrzeby bytowej uzasadniającej przyznanie zasiłku celowego, a także naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 250 w zw. z art. 111 § 2 p.p.s.a. poprzez błędne orzeczenie, co do zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 6 listopada 2009 r., sygn. akt
I OSK 392/09, uchylił zaskarżony wyrok w części dotyczącej punktu II i w tym zakresie przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że sąd I instancji przyznając wynagrodzenie pełnomocnikowi nie uwzględnił faktu, iż wydany wyrok dotyczył ośmiu skarg na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego, które połączone zostały do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia. Tymczasem sąd I instancji potraktował sprawę tak, jak gdyby dotyczyła ona pojedynczej skargi i przyznał wynagrodzenie w minimalnej stawce, wynikającej wprost z przepisów rozporządzenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, zważył, co następuje.
W myśl art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - zwanej dalej w skrócie - p.p.s.a.) wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.