Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tadeusz Wołek po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 maja 2010 r. sprawy ze skargi A Spółka z o.o. w K. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej z dnia 11 maja 2009r. nr [...] w przedmiocie odmowy wstrzymania wykonania decyzji postanawia: umorzyć postępowanie sądowe
A Spółka z o.o. w K. reprezentowana przez Prezesa Zarządu wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na postanowienie Dyrektora Izby Celnej z dnia 11 maja 2009r. nr [...]. W zaskarżonym rozstrzygnięciu organ utrzymał w mocy postanowienie z dnia [...] 2009r. nr [...] o odmowie wstrzymania wykonania decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] 2008r. nr [...] w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za kwiecień 2003r.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Celnej wniósł o jej oddalenie.
Sąd Rejonowy Wydział Gospodarczy dla spraw upadłościowych i naprawczych postanowieniem z dnia [...] 2009r. sygn. [...] ogłosił upadłość Spółki z o.o. A, obejmującą likwidację majątku dłużnika. Postanowieniem tym został wyznaczony syndyk masy upadłościowej. O powyższym Syndyk powiadomił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie pismem z dnia 12 sierpnia 2009 r. załączając kopię postanowienia.
Zarządzeniem z dnia 3 lutego 2010r. wezwano Syndyka masy upadłości A sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w terminie 7 dni od doręczenia wezwania pod rygorem odrzucenia skargi.
Na zarządzenie to zostało złożone przez Syndyka reprezentowanego przez profesjonalnego pełnomocnika - adwokata R. G., zażalenie. Pełnomocnik Syndyka adwokat R. G. został wezwany o uzupełnienie zażalenia przez złożenie pełnomocnictwa procesowego w terminie 7 dni od doręczenia wezwania. Zarządzenie to zostało doręczone w dniu 21 kwietnia 2010 r., jednakże w zakreślonym terminie zażalenia nie uzupełniono.
Syndyk w piśmie procesowym nadanym w dniu 28 kwietnia 2010 r. oświadczył, że cofa skargę oraz cofa zażalenie złożone przez adwokata R. G. na zarządzenie o wezwaniu do uiszczenia wpisu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r., nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a., skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ona do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę (art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a.). Postanowienie o umorzeniu postępowania może zapaść na posiedzeniu niejawnym (§2).
Syndyk masy upadłości A sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej cofnął skargę. Sąd nie znajdując podstaw do uznania, że cofnięcie skargi jest niedopuszczalne, umorzył postępowanie sądowe na podstawie wskazanych przepisów. Postanowienie to kończy postępowanie w sprawie, w tym również postępowania incydentalne.
Na marginesie jedynie należy zauważyć, że zgodnie z treścią art. 41 p.p.s.a. mocodawca stawający jednocześnie z pełnomocnikiem może niezwłocznie prostować lub odwoływać oświadczenia pełnomocnika. Z treści tego przepisu wynika, że prawo strony do prostowania i odwoływania oświadczeń umocowanego przez nią pełnomocnika jest ograniczone. Takie uprawnienie przyznano mocodawcy jedynie w wypadku równoczesnej obecności z pełnomocnikiem na posiedzeniu, co wynika z użycia w tym przepisie określenia "stawający jednocześnie". Ponadto reakcja mocodawcy na oświadczenie pełnomocnika powinna następować bez zwłoki, co można interpretować jako konieczność dokonania sprostowania lub odwołania oświadczenia pełnomocnika bezpośrednio po jego wypowiedzi. Zasadą jest bowiem, co a contrario wynika z tego przepisu, że pełnomocnik działający w granicach umocowania nie jest ograniczony stanowiskiem strony w czynnościach procesowych, które podejmuje. Jeśli strona tych czynności nie akceptuje, wówczas ma możliwość wypowiedzenia pełnomocnictwa. Nie może natomiast, poza przypadkiem określonym w art. 41 p.p.s.a., negować czynności procesowych, które podjął jej pełnomocnik lub wycofywać się z ich skutków. Należy bowiem przyjąć, posiłkując się prawem cywilnym, że czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. Wynika to z treści art. 95 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964r., nr 16, poz. 93 ze zm.), który określa, że: czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.