Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 10 sierpnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Stowarzyszenia A w K o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi Stowarzyszenia A w K o wznowienie postępowania w sprawie o sygn. akt. III SA/Kr 685/11 postanawia: I. umorzyć postępowanie w zakresie wniosku o ustanowienie adwokata, II. oddalić wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych.
Składając skargę o wznowienie postępowania w sprawie o sygn. akt. III SA/Kr 685/11 stowarzyszenie A na dołączonym do tej skargi wniosku o przyznanie prawa pomocy sporządzonym na urzędowym formularzu "PPPr" domagało się zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata w osobie mecenasa A. Ż.
Wysokość kapitału zakładowego określiło na 0 zł, wartość środków trwałych oszacowało na 0 zł, a wysokość zysku za ostatni rok oceniło na 2512,41 zł.
Ujawniło, że w chwili składania wniosku na rachunku bankowym w Banku [...] ma 142,41 zł a w kasie 17,45 zł.
Uzasadniając swoje starania podniosło, że jest organizacją społeczną, prowadzącą statutowo działalność oświatową, posiada status organizacji pożytku publicznego. Powiada, że majątek stowarzyszenia jest zerowy a składane oświadczenie obejmuje dokładne dane o jego majątku i dochodach za rok 2010/2011. Twierdzi, że działalność administracyjną utrzymuje tylko ze składek członkowskich i nie ma innych dochodów.
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Zacząć należy od tego, że w prawomocnie zakończonym postępowaniu, którego wznowienia domaga się strona skarżąca postanowieniem z dnia 23 listopada 2011 r. przyznano A prawo pomocy w zakresie częściowym obejmujące ustanowienie adwokata (k. 69 sygn. akt. III SA/Kr 685/11), którego Okręgowa Radę Adwokacka wyznaczyła w osobie mecenasa A. Ż. (zawiadomienie k. 80 akt o sygn. j.w.). Akta sprawy dokumentują, że przyznane stronie prawo pomocy nie zostało cofnięte. Stowarzyszenie nie wypowiedziało także mecenasowi A. Ż. pełnomocnictwa ani też on nie został zwolniony z tych obowiązków przez właściwy organ. Wskazując na te okoliczność podnieść zaś należy, że w myśl uchwały składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 grudnia 2010 r. sygn. akt. II GPS 2/10 "Prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w całości lub ustanowienia adwokata przyznane stronie w sprawie ze skargi, na podstawie art. 244 i art. 245 ustawy z dnia 30 sierpnia 2012 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) obejmuje postępowanie ze skargi o wznowienie postępowania w tej sprawie". Mając więc na uwadze przytoczone okoliczności jak i treść przedmiotowej uchwały składu siedmiu sędziów NSA obecny wniosek stowarzyszenia o ustanowienie adwokata należało uznać za bezprzedmiotowy a w związku z tym postanowiono jak w punkcie pierwszym sentencji działając na podstawie z art. 161 §1 pkt. 3 ppsa w związku z art. 258 §1 i §2 pkt. 7 ppsa.
Powyższe pozostaje bez wpływu na drugie z żądań a mianowicie zwolnienia od kosztów sądowych, gdyż zgodnie z poglądami doktryny sąd nie jest związany żądaniem strony zawartym we wniosku o przyznanie pomocy byleby tylko nie wyszedł ponad żądanie strony (por. komentarz J.P Tarno do art. 246 w : Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2004). W sytuacji zaś gdy strona domaga się przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym, sąd może przyznać jej to prawo w zakresie częściowym obejmującym tylko zwolnienie od kosztów sądowych (art. 245 §3 in fine ppsa), pod warunkiem wykazania, że nie ma ona dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania (art. 246 §2 pkt. 2 ppsa). Realia niniejszej sprawy nie dają jednak podstaw do takich ustaleń. Posiadane przez stowarzyszenie na rachunku bankowym (142,41 zł) i w kasie (17,45 zł) środki wystarczają bowiem na opłacenie wpisu od skargi o wznowienie postępowania, który w niniejszej sprawie wynosi 100 zł zgodnie z §3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. (Dz.U. Nr 221 poz. 2193 ze zm.).
Mając to na uwadze orzeczono więc jak w punkcie drugim sentencji na podstawie art. 246 §2 pkt. 2 ppsa w związku z art. 245 §3 ppsa.