Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. M. - K. o częściowe zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi D. M. - K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 7 maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wpisu w ewidencji działalności gospodarczej postanawia: ustanowić dla skarżącej adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka.
W złożonym dnia 15 marca 2011 r. na urzędowym formularzu "PPF" wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżąca domagała się zwolnienia od kosztów sądowych obejmujących opłatę od skargi i ustanowienia adwokata do skargi do NSA
Objaśniając swoją sytuację rodzinną podała, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z dwoma synami.
Określając majątek swój i osób pozostających z nią we wspólnym gospodarstwie domowym uwidoczniła, że nie posiadają nieruchomości, zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych.
Stałe miesięczne dochody swego gospodarstwa domowego wnioskodawczyni oszacowała na kwotę 2100 zł wskazując, że składa się na to 630 zł renty syna P. plus 200 zł przyznanych mu alimentów oraz wynagrodzenie syna D. w kwocie 1300 zł netto. Zaznaczyła, że syn D. ma umowę o pracę na czas określony do dnia 10 marca 2012 r. Wnioskodawczyni deklaruje brak dochodów z działalności gospodarczej.
Uzasadniając swoje starania zaakcentowała, że nie jest w stanie ponieść kosztów skargi do NSA i adwokata z wyboru. Aktualne stałe wydatki określiła w ten sposób, że na czynsz i wodę przeznaczać musi ok. 450 zł, na prąd 209 zł, na gaz 313 zł (w dwumiesięcznych okresach rozliczeniowych), na telefon 70 zł. Do tego dochodzi konieczność opłacenia 366 zł składki ZUS, 70 zł składki do Izby Architekta (z czym zalega za sześć miesięcy), wykupu lekarstw dla syna za ok. 70 zł, spłacenia 600 zł rat pozaciąganych kredytów, zarezerwowania ok. 1000 zł na czesne za studia drugiego z synów.
Z uwagi na fakt, że niniejszy wniosek nie jest pierwszym ani jednym więc okolicznościami znanymi orzekającemu na zasadzie notorii urzędowej pozostaje, że niepełnosprawny syn ma orzeczoną całkowitą niezdolność do pracy. Skarżąca opiekuje się niepełnosprawnym synem. Drugi z synów kończy natomiast płatne studia zaoczne.
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Przed złożeniem obecnego wniosku skarżąca domagała się wcześniej zwolnienia od kosztów sądowych (k. 21 i n.) które na mocy postanowienia z dnia 21 września 2010 r. uzyskała (k. 26 i n.). Z akt sprawy nie wynika aby przyznane stronie w tym zakresie prawo pomocy zostało cofnięte. W konsekwencji uznania, że skarżąca korzysta już ze zwolnienia od kosztów sądowych - co oznacza całkowite zwolnienie strony z obowiązku wnoszenia zarówno opłat sądowych jak i ponoszenia wydatków - obecny wniosek skarżącej jest w tym zakresie bezprzedmiotowy. Nie sprzeciwia się to jednak rozpoznaniu jej wniosku o ustanowienie adwokata z tym wszak zastrzeżeniem, że obecny wniosek skarżącej należy rozpatrywać nie pod kątem przesłanki warunkującej przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym lecz pod kątem przesłanki warunkującej przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym a więc z przepisu art. 246 §1 pkt. 1 ppsa. Nie można bowiem tracić z pola widzenia, że ewentualne ustanowienie dla strony adwokata przy wcześniejszym jej zwolnieniu od kosztów sądowych wpisuje się w dyspozycję art. 245 §2 ppsa. Przyjęciu odmiennej optyki stoją na przeszkodzie argumenty jakie daje się wywieźć z porównania zakresów logicznych przepisów art. 245 §3 i §2 ppsa a także zapatrywanie, że obniżenie standardów w takim przypadku, stanowi nieuzasadnione uprzywilejowanie wnioskodawcy składającego dwa następujące po sobie wnioski w stosunku do wnioskodawców żądających od razu przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Na podstawie złożonego wraz z wnioskiem (art. 243 ppsa) oświadczenia o jakim mowa w art. 252 ppsa, które należy uznać za wystarczające po uzupełnieniu ich o informacje znane orzekającemu z urzędu w związku z wcześniejszymi wyjaśnieniami skarżącej oraz przedłożonymi kopiami dokumentów źródłowych -- i opierając się na argumentacji zbieżnej z powołaną wcześniej należy stwierdzić, że możliwości płatnicze strony są znikome. Rodzina nie należy do zamożnych. Tak bowiem wypada postrzegać osoby bez majątku, z dochodem którego większą cześć pochłaniając bieżące koszty utrzymania. Z przedstawionego przez skarżącą zestawienia wynika, że miesięczne obciążenia per saldo sięgają kwoty ok. 1991 zł. W konsekwencji na zakup żywności i opędzenie innych podstawowych potrzeb tej trzyosobowej rodzinie pozostają pozwalające na skromną egzystencję. W dalszym ciągu nie można tracić z pola wiedzenia, że syn D. ma cały czas umowę o pracę tylko na czas określony a konieczność pomocy i doglądania niepełnosprawnego syna w sposób naturalny ogranicza sferę aktywności zawodowej skarżącej.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie powołanych wyżej przepisów.