Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 7 września 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. M. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi S. M. na decyzję Wojewody z dnia 4 kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie anulowania czynności materialno-technicznej polegającej na zarejestrowaniu pobytu stałego postanawia: I. zwolnić skarżącego od kosztów sądowych, II. ustanowić dla skarżącego adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka.
Skarżący domagając się przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sporządzonym na urzędowym formularzu wniosku oświadczył, że nie zatrudnia ani pozostaje w innym stosunku prawnym z jakimkolwiek kwalifikowanym pełnomocnikiem.
Określając swój stan rodzinny podał, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z trzema braćmi.
Objaśniając stan swojego majątku wskazał, że należy do niego dom o który toczy się postępowanie.
Nie ma zasobów pieniężnych, przedmiotów wartościowych, ani dochodów.
Uzasadniając swoje starania nadmienił, że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania ponieważ nie pracuje odpłatnie i nikt z rodziny nie może mu pomóc.
Wezwany wyjaśnił, że od ośmiu lat przebywa w zakładzie karnym odbywając tam karę pozbawienia wolności. Z tego co się orientuje, to dwóch braci pobiera jakieś renty socjalne a z trzecim bratem skarżący nie ma w ogóle kontaktu. Skarżący powiada, że dom jest zadłużony. Skarżący oświadczył, że ani on ani jego bracia nie mają rachunków bankowych. Pochodzą z biednej rodziny.
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Stosownie do art. 252 ppsa w związku z art. 246 §1 pkt. 1 osoba fizyczna może domagać się przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym o ile - poza samym wnioskiem (art. 243 ppsa) - złoży również oświadczenie którym wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Oświadczenie to zgodnie z wolą ustawodawcy ma być "dokładne" (art. 252 ppsa) przy czym owa dokładność stopniowana jest przekonaniem sądu i referendarza, że strona podnoszone przez siebie okoliczności "wykazała". Zgodnie natomiast z art. 255 ppsa jeżeli oświadczenie strony okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych względnie wzbudzi wątpliwości można zażądać od strony dodatkowych oświadczeń oraz przedłożenia dokumentów źródłowych. Zestawienie tych przepisów pozwala dojrzeć przyjętą przez ustawodawcę konstrukcję prawną, która opiera się na założeniu, że jeżeli oświadczenie strony pozwala na zorientowanie się w sytuacji strony i nie wzbudza jakichś istotnych wątpliwości to tym samym nie ma obowiązku wzywania strony o składanie dodatkowych oświadczeń i przedkładanie dokumentów źródłowych. Konkludując należy stwierdzić, że jeżeli na podstawie przyjętego oświadczenia sąd dojdzie do przekonania, że ma do czynienia z osobą "biedną" w potocznym tego słowa znaczeniu lub jeśli stwierdzi, że wymagane koszty postępowania pozostają w takiej dysproporcji z deklarowanym przez nią stanem majątkowym, że strony nie będzie stać na ich poniesienia to może wydać rozstrzygniecie bez konieczności prowadzenia dalszych czynności.
Odnosząc te uwagi do realiów niniejszej sprawy należy stwierdzić, że skarżący złożył oświadczenie o jakim mowa w art. 252 ppsa wskazując na swoją aktualną sytuację. Oświadczenie to wypada uznać za wystarczające do oceny jego aktualnych możliwości. Pewne nieścisłości należy położyć na karb nieporadności strony. Skarżący jest osobą ubogą bo w zasadzie nie ma żadnych nieruchomości, zasobów pieniężnych, przedmiotów wartościowych ani dochodów . Z relacji skarżącego wynika zarazem, że nie może też liczyć na pomoc bliskich. Mając zatem na uwadze przytoczone okoliczności wypadało przyznać skarżącemu zgodnie z wnioskiem prawo pomocy w zakresie całkowitym. Rozstrzygnięcie takie uwzględnia ogólny status skarżącego zabezpieczając gwarantowane mu konstytucją prawo do sądu. Nadto wspiera zasadę równości broni, która wymaga, aby każda ze stron miała daną rozsądną możliwość przedstawienia swojej sprawy na zasadach, które nie stawiają jej w bardziej niekorzystnej sytuacji niż jej przeciwnika procesowego co także oznacza daną stronom możliwość zapoznania się i ustosunkowania do całości materiału dowodowego lub poczynionych oświadczeń. Na gruncie rozstrzyganego przypadku ma to znaczenie pierwszorzędne gdyż osadzenie skarżącego w zakładzie karnym stawia go w gorszej pozycji procesowej względem strony przeciwnej. Okoliczność, na ile pozostaje odpowiedzialny za taki stan rzeczy ma w tym aspekcie znaczenie drugorzędne.
Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 246 §1 pkt. 1 ppsa w związku z art. 245 §2 ppsa.