Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej w przedmiocie zajęcia towaru
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Krystyna Kutzner po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 24 sierpnia 2010 r. sprawy ze skargi K. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 27 kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie zajęcia towaru - skóry [...] postanawia: I. umorzyć postępowanie sądowe, II. zasądzić od Dyrektora Izby Celnej na rzecz K. K. kwotę 240 zł (dwustu czterdziestu złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych.

Uzasadnienie

W dniu 16 marca 2010 r. w Oddziale Celnym został przedstawiony towar w postaci rzeczy mienia przesiedlenia K. K., przywiezionych ze Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Naczelnik Urzędu Celnego, postanowieniem znak [...], dokonał zajęcia skóry [...]. Na towar wystawiono pokwitowanie seria [...].

Postanowieniem znak [...] z dnia 27 kwietnia 2010 r. Dyrektor Izby Celnej uchylił zaskarżone postanowienie w części dotyczącej podstawy prawnej a w pozostałej części utrzymał je w mocy.

Pismem z dnia 27 maja 2010 r. Strona, działając przez pełnomocnika, złożyła skargę na postanowienie Dyrektora Izby Celnej wnosząc ją bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie.

Następnie Dyrektor Izby Celnej po dokonaniu wszechstronnej analizy okoliczności sprawy i materiału dowodowego, w tym: dokumentacji z odprawy celnej dokonanej w dniu [...] 2005 r. w OC oraz postanowienia Prokuratury Rejonowej z dnia 29 czerwca 2010 r. sygn. akt [...], stwierdził, iż zasadnym jest uchylenie zaskarżonych postanowień obu instancji.

Działając w oparciu o art. 180 i 187 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Izby Celnej, weryfikując swoje dotychczasowe stanowisko, postanowieniem z dnia [...] 2010 r. znak [...] uchylił w całości swoje postanowienie z dnia 27 kwietnia 2010 r. oraz postanowienie Naczelnika Urzędu Celnego znak [...] z dnia [...] 2010 r.,

Zważywszy, iż postanowienie z dnia [...] 2010 r. znak [...] w całości uwzględnia zarzuty skargi na postanowienie znak [...] z dnia 27 kwietnia 2010 r., mając na uwadze przepis art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270), wniósł o umorzenie postępowania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Na podstawie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270) organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy. Dyrektor Izby Celnej wydanym na podstawie tego przepisu postanowieniem z dnia [...] 2010 r. znak [...] uchylił swoje postanowienie z dnia [...] 2007 r. i poprzedzające je postanowienie Naczelnik Urzędu Celnego, postanowieniem znak [...], umarzając jednocześnie postępowanie.

Autokontrola zaskarżonego aktu przez organ który go wydał, stanowi samodzielne upoważnienie organu administracji do weryfikacji własnych rozstrzygnięć. Autokontroli tej organ dokonuje niejako w zastępstwie sądu administracyjnego. Wydanie w jej ramach nowego rozstrzygnięcia powoduje, że zaskarżony akt traci swój byt prawny, a w jego miejsce do obrotu prawnego wchodzi nowy. Oznacza to, że postępowanie sądowe w przedmiocie kontroli aktu skasowanego staje się bezprzedmiotowe.

Stosownie do treści art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy stało się ono bezprzedmiotowe z innych przyczyn niż wskazane w § 1 pkt 1 i 2. Do tych innych przyczyn należy zaliczyć uwzględnienie skargi przez organ w trybie autokontroli.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 201 §1 P.p.s.a.

Zgodnie z art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002r., Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej ppsa) skarżącemu przysługuje od organu zwrot kosztów postępowania. Koszty zastępstwa procesowego na podstawie §14 ust. 2 pkt 1 c oraz §2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2002r. Nr 163, poz. 1349 ze zm.)

Skoro postępowanie sądowoadministracyjne w niniejszej sprawie stało się bezprzedmiotowe, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie na podstawie powołanych przepisów orzekł jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1