Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 31 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. Ś. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi Z. Ś. na pismo Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 13 czerwca 2013 r. nr [ ] postanawia: oddalić wniosek.
Skarżący w złożonym dnia 17.09.2014 r. (data wpływu) na urzędowym formularzu "PPF" wniosku o przyznanie prawa pomocy domagał się zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata, oświadczając że nie zatrudnia i nie pozostaje w innym stosunku prawnym z jakimkolwiek kwalifikowanym pełnomocnikiem.
Objaśniając swoją sytuację rodzinną podał, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z żoną oraz trzema córkami.
Określając majątek swój i osób pozostających z nim we wspólnym gospodarstwie domowym uwidocznił, że w jego skład wchodzi mieszkanie o powierzchni 41 m2. Nie posiada zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych.
Przy dochodach gospodarstwa domowego skarżący adnotował kwotę "0 zł".
Uzasadniając swoje starania powołał się na art. 108 kpa i sformułował chaotyczne insynuacje.
Z urzędu stwierdza się, że w niniejszej sprawie już trzykrotnie odmówiono skarżącemu przyznania prawa pomocy (k. 13, 24, 41, 53, 79). W każdym ze swych wcześniejszych wniosków skarżący z rozmysłem przedstawiał swoją sytuacją materialną w sposób tak niekompletny jak obecnie. Podobnie zresztą czynił i w ok. 40 innych przypadkach. Tyle bowiem mniej więcej wniosków o przyznanie prawa pomocy złożył w rozmaitych sprawach tylko na przestrzeni bieżącego roku.
Po raz kolejny przypomnieć także należy, że m.in. w sprawie prowadzonej do sygn. akt. III SA/Kr 305/12, Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 29.11.2012 r. sygn. akt I OZ 848/12 oddalił zażalenie skarżącego na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 8.08.2012 r. oddalające wnioski skarżącego o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata wydane po sprzeciwie skarżącego od postanowienia referendarza sądowego. W uzasadnieniu tego postanowienia Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że skarżący pomimo wezwania do uzupełnienia złożonego wniosku poprzez udokumentowanie swoich miesięcznych wydatków związanych z utrzymaniem swoim i członków swojej rodziny, przedłożenia zaświadczenia z właściwego urzędu pracy o nadaniu skarżącemu statusu osoby bezrobotnej oraz przedłożenie kserokopii decyzji MOPS o przyznaniu zasiłków dla skarżącego lub członków jego rodziny, złożenia oświadczenia o braku uzyskiwania dochodów z prac dorywczych, ograniczył się wyłącznie do wskazania, że nie podejmował wraz z żoną żadnego dodatkowego zatrudnienia oraz, ze jego wydatki sprowadzają się do zakupu 1 chleba i masła dziennie, starając się przy tym częściowo przerzucić na Sąd ciężar uzyskania dokumentów, do których przedstawienia został wezwany. W konsekwencji niekorzystne dla skarżącego rozstrzygniecie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego spowodowane było wyłącznie wybiórczym, a co za tym idzie, nieprzekonywującym zaprezentowaniem przez skarżącego własnej sytuacji majątkowej.
Z urzędu stwierdza się także, że postanowieniem z dnia 24 kwietnia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucił skargę strony.
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Stosownie do art. 252 w związku z art. 246 §1 pkt. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zwanej dalej "ppsa", osoba fizyczna może domagać się przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmujące zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie m.in. adwokata o ile nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Oświadczenie strony zgodnie z wolą ustawodawcy ma być "dokładne", a owa "dokładność" stopniowana jest przeświadczeniem sądu, że strona okoliczności te wykazała, czyli przedstawiła je w sposób przekonywujący, bo generalnie ciężar dowodu co do wykazania okoliczności uzasadniających przyznanie prawa pomocy spoczywa na stronie składającej wniosek o przyznanie prawa pomocy (por. postanowienie NSA z 18 czerwca 2004 r. FZ 165/04).