U z a s a d n i e n i e Postanowieniem z dnia 29 września 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę W. Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 8 maja 2009 r. w przedmiocie zasiłku celowego, jako wniesioną z przekroczeniem ustawowego terminu. Postanowienie to zostało skarżącej doręczone w dniu 14 października 2009 r. Pismem z dnia 19 października 2009 r., skierowanym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, skarżąca wniosła o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 8 maja 2009 r. Uzasadniając swój wniosek skarżąca wyjaśniła, że w rozmowie telefonicznej z pracownikiem Samorządowego Kolegium Odwoławczego ustaliła, iż osobiście odbierze adresowaną do niej przesyłkę z rozstrzygnięciami wydanymi w wyniku wniesionych przez nią odwołań od decyzji organu I instancji. Jak wynika z akt sprawy skarżąca odebrała kwestionowane rozstrzygnięcia w dniu 3 czerwca 2009 r. Skarżąca zaznaczyła, że ze względu na leczenie i rehabilitację oraz rozwiązywanie bieżących problemów życiowych zmuszona była odłożyć sprawę skarg na rozstrzygnięcia Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Jak wyjaśniła dalej, ustaliła, że termin do złożenia skargi na przedmiotową decyzję mija 5 lipca 2009 r. jednakże z przyczyn finansowych nie mogła nadać skargi na poczcie ani złożyć jej osobiście w Sądzie. Skarżąca podniosła, że uczyniła to w najbliższym możliwym czasie sądząc, że dochowała ustawowego terminu. Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Zgodnie z art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2000 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm, zwanej dalej w skrócie - p.p.s.a.) skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. W niniejszej sprawie skarżąca odebrała postanowienie osobiście w dniu 3 czerwca 2009 r., zatem termin do wniesienia skargi zakończył bieg w dniu 3 lipca 2009 r. (w piątek). Skarga zaś została złożona w dniu 4 lipca 2009 r. Zgodnie z treścią art. 86 i art. 87 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Ustawa wskazuje również warunki, jakie strona musi spełnić, by jej wniosek o przywrócenie terminu został przez sąd uwzględniony. W myśl art. 87 § 1 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Ponadto w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2 art. 87 p.p.s.a.). W rozpatrywanej sprawie Sąd uznał, że skarżąca dochowała siedmiodniowego terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu. Postanowienie o odrzuceniu skargi, z którego uzasadnienia dowiedziała się o uchybieniu terminu, zostało jej doręczone 14 października 2009 r., a wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia tej skargi został nadany przez skarżącą listem poleconym w dniu 21 października 2009 r. Zdaniem Sądu skarżąca nie uprawdopodobniła jednakże braku winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi. W ocenie sądu o braku winy nie może przesądzać argument skarżącej, że była zajęta leczeniem i rehabilitacją. Nagła choroba może być wprawdzie uznana za niezawinioną przyczynę uchybienia terminu, jednak w tym przypadku leczenie i rehabilitacja nie były bezpośrednimi okolicznościami wpływającymi na uchybienie terminu, skoro skarżąca wskazuje, że oprócz tego to z przyczyn finansowych nie mogła natychmiast nadać przygotowanej skargi drogą pocztową ani też dowieźć skargi osobiście. Okoliczności braku środków finansowych nie mogą być uznane za niezawinioną przyczynę uchybienia terminu do wniesienia skargi. To błędne ustalenia skarżącej co do daty upływu terminu do złożenia skargi (ustalenie daty końcowej terminu na 5 lipca zamiast 3 lipca 2009 r.) stały się przyczyną uchybienia przez nią terminu do wniesienia skargi. Ta nieuwaga, czy też zaniedbanie nie może być w żaden sposób kwalifikowane jako brak winy, będący przesłanką przywrócenia uchybionego terminu (por. m.in. postanowienie NSA z 27 lipca 2004 r., FZ 176/04, niepublik.). Zaznaczyć również należy, że brak winy jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu polega na dopełnieniu obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Sąd przyjmuje przy tym obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. W związku z powyższym uznać należy, że skarżąca nie zachowała należytej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej, nie zachodzą więc przesłanki uzasadniające przywrócenie terminu. Wobec powyższego, stosownie do treści art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie orzekł o odmowie przywróceniu terminu do wniesienia skargi.
Postanowieniem z dnia 29 września 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę W. Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 8 maja 2009 r. w przedmiocie zasiłku celowego, jako wniesioną z przekroczeniem ustawowego terminu.
Postanowienie to zostało skarżącej doręczone w dniu 14 października 2009 r.
Pismem z dnia 19 października 2009 r., skierowanym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, skarżąca wniosła o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 8 maja 2009 r.
Uzasadniając swój wniosek skarżąca wyjaśniła, że w rozmowie telefonicznej z pracownikiem Samorządowego Kolegium Odwoławczego ustaliła, iż osobiście odbierze adresowaną do niej przesyłkę z rozstrzygnięciami wydanymi w wyniku wniesionych przez nią odwołań od decyzji organu I instancji. Jak wynika z akt sprawy skarżąca odebrała kwestionowane rozstrzygnięcia w dniu
3 czerwca 2009 r. Skarżąca zaznaczyła, że ze względu na leczenie i rehabilitację oraz rozwiązywanie bieżących problemów życiowych zmuszona była odłożyć sprawę skarg na rozstrzygnięcia Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Jak wyjaśniła dalej, ustaliła, że termin do złożenia skargi na przedmiotową decyzję mija
5 lipca 2009 r. jednakże z przyczyn finansowych nie mogła nadać skargi na poczcie ani złożyć jej osobiście w Sądzie. Skarżąca podniosła, że uczyniła to w najbliższym możliwym czasie sądząc, że dochowała ustawowego terminu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2000 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm, zwanej dalej w skrócie - p.p.s.a.) skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie.
W niniejszej sprawie skarżąca odebrała postanowienie osobiście w dniu
3 czerwca 2009 r., zatem termin do wniesienia skargi zakończył bieg w dniu 3 lipca 2009 r. (w piątek). Skarga zaś została złożona w dniu 4 lipca 2009 r.
Zgodnie z treścią art. 86 i art. 87 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Ustawa wskazuje również warunki, jakie strona musi spełnić, by jej wniosek o przywrócenie terminu został przez sąd uwzględniony.
W myśl art. 87 § 1 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Ponadto w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2 art. 87 p.p.s.a.).
W rozpatrywanej sprawie Sąd uznał, że skarżąca dochowała siedmiodniowego terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu. Postanowienie o odrzuceniu skargi, z którego uzasadnienia dowiedziała się o uchybieniu terminu, zostało jej doręczone 14 października 2009 r., a wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia tej skargi został nadany przez skarżącą listem poleconym w dniu 21 października 2009 r.