Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Dorota Dąbek po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2010r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. P. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi J. P. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 15 grudnia 2008r. nr [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania postanawia : odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi
Postanowieniem z dnia 25 marca 2009r., sygn. akt III SA/Kr 172/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę J. P. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 15 grudnia 2008r. nr [...], z powodu wniesienia jej z uchybieniem terminu.
Pismem z dnia 20 lipca 2009r. pełnomocnik z urzędu skarżącego wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na powyższe postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 15 grudnia 2008r. nr [...]. Uzasadniając brak winy skarżącego w uchybieniu terminu jego pełnomocnik stwierdził, iż J. P. jest osobą starszą, nieporadną życiowo. Podniósł również, iż pouczenie o środkach zaskarżenia, w tym zwłaszcza o terminie wniesienia skargi do sądu, jakie skarżący otrzymał od organów administracyjnych, było dla niego niezrozumiałe. Zdaniem pełnomocnika J. P., w sytuacji, gdy skarżący uchybił wcześniej terminowi do wniesienia odwołania, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w zaskarżonym postanowieniu winno było dołożyć szczególnej staranności, by pouczenie o środku zaskarżenia było dla skarżącego jasne i niewątpliwe np. poprzez pogrubienie czy też podkreślenie standardowej informacji podawanej na orzeczeniu. Do wniosku została dołączona skarga.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje:
Skutki prawne nie zachowania terminu oraz podstawy prawne jego przywrócenia reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 z późn. zm., zwana dalej p.p.s.a.), a w szczególności art. 85-89 tej ustawy. Zgodnie z treścią art. 85 cyt. ustawy czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu (art. 86 § 1 cyt. ustawy). Natomiast w art. 87 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ustawodawca określił jakie wymogi muszą zostać spełnione, by sąd mógł uwzględnić ten wniosek:
- pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 p.p.s.a.),
- w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 p.p.s.a.),
- wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 87 § 3 p.p.s.a.),
- równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 p.p.s.a.).
Zgodnie z treścią art. 87 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi we wniosku o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. O braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. postanowienie NSA z dnia 2 października 2002r., sygn. akt V SA 793/03, Mon. Praw. 2002, nr 23, s. 1059). Sąd podzielił w tym zakresie także stanowisko zawarte w uzasadnieniu postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lutego 2006r. w sprawie o sygn. akt I SAB/Wa 78/05 (opubl. LEX nr 192260): "Brak winy jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu polega na dopełnieniu obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Oceniając wystąpienie tej przesłanki, sąd przyjmuje obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. O braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy strona (lub jej pełnomocnik) nie mogła usunąć zaistniałej przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku."