Kraków, dnia 11 października 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Janusz Kasprzycki po rozpoznaniu w dniu 11 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. R. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 12 czerwca 2012r., sygn. akt III SA/Kr 1149/11 w sprawie ze skargi A. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 4 sierpnia 2011 r., nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu zatrzymanego prawa jazdy postanawia odrzucić skargę o wznowienie postępowania.
Pismem z dnia 3 czerwca 2013 r. A. R. wniósł skargę o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 12 czerwca 2012r., sygn. akt III SA/Kr 1149/11, którym Sąd oddalił skargę ww. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 4 sierpnia 2011 r., nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu zatrzymanego prawa jazdy.
W uzasadnieniu skarżący podał, że z uwagi na pozbawienie go praw procesowych doszło do pomyłki w określeniu jego pozycji prawnej, bowiem sąd powoływał się niezasadnie na nieprawomocny wyrok karny. Wskazał ponadto, że od trzech lat domaga się wykonania jedynego prawomocnego w jego sprawie wyroku. Zażądał przy tym wznowienia postępowania i nakazania wykonania prawomocnego wyroku opatrzonego klauzulą wykonalności.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
W świetle art. 270 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej jako P.p.s.a.), w przypadkach przewidzianych w dziale VII ustawy, można żądać wznowienia postępowania, które zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem. Stosownie do art. 279 P.p.s.a. skarga o wznowienie powinna zawierać m. in. podstawę wznowienia i jej uzasadnienie, okoliczności stwierdzające zachowanie terminu do jej wniesienia oraz żądanie uchylenia lub zmiany zaskarżonego orzeczenia sądowego. Ponadto, zgodnie z art. 277 P.p.s.a. zasadą jest, że skargę o wznowienie postępowania wnosi się w terminie trzymiesięcznym, który to termin liczony jest od dnia, w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia. Skarga o wznowienie postępowania jest przy tym środkiem prawnym, przysługującym od orzeczeń, które zyskały walor prawomocności (art. 270 P.p.s.a.).
Podstawy wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego wymieniają przepisy art. 271 - 273 P.p.s.a. Pierwszy ze wskazanych przepisów stanowi, że można żądać wznowienia postępowania z powodu nieważności:
a) jeżeli w składzie sądu uczestniczyła osoba nieuprawniona albo jeżeli orzekał sędzia wyłączony z mocy ustawy, a strona przed uprawomocnieniem się orzeczenia nie mogła domagać się wyłączenia; b) jeżeli strona nie miała zdolności sądowej lub procesowej albo nie była należycie reprezentowana lub jeżeli wskutek naruszenia przepisów prawa była pozbawiona możności działania; nie można jednak żądać wznowienia, jeżeli przed uprawomocnieniem się orzeczenia niemożność działania ustała lub brak reprezentacji był podniesiony w drodze zarzutu albo strona potwierdziła dokonane czynności procesowe. Z kolei przepis art. 272 P.p.s.a. stanowi, że można żądać wznowienia postępowania w przypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie.
Natomiast w myśl art. 273 § 2 P.p.s.a. można żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu. Oznacza to, że podstawą wznowienia postępowania, o której mowa w powołanym przepisie, mogą być tylko takie okoliczności faktyczne i dowody, które istniały już przed zakończeniem sprawy sądowoadministracyjnej, w której ma nastąpić wznowienie postępowania. Środki dowodowe powstałe po wydaniu prawomocnego orzeczenia w sprawie nie stanowią podstawy do wznowienia postępowania (por. postanowienie NSA z dnia 22 listopada 2010r., sygn. akt II FSK 2135/10; wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 października 2011r., sygn. akt VII SA/Wa 937/11).