Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Barbara Pasternak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym wniosku J. W. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w dniu 28 maja 2012 r. w sprawie ze skargi J. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 10 lutego 2010 r. znak: [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia odrzucić wniosek o przywrócenie terminu
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 10 lutego 2010r. znak: [...] utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy z dnia [...] 2009r., którą przyznano J. W. zasiłek celowy w wysokości 200 zł na oczyszczenie studni powstałe w wyniku powodzi.
Decyzja SKO została doręczona J. W. 26 lutego 2010r. (k. 11 akt adm.). W piśmie opatrzonym datą 13 maja 2011 r. J. W. zaskarżył bliżej niesprecyzowaną decyzję SKO. W odpowiedzi na wezwanie o wskazanie numeru i daty zaskarżonego aktu skarżący złożył wniosek o zwolnienie go od kosztów sądowych i przyznanie adwokata z urzędu. W wyniku rozpatrzenia tego wniosku najpierw referendarz sądowy WSA w Krakowie postanowieniem z dnia 4 listopada 2011 r., a następnie, po wniesieniu przez skarżącego sprzeciwu, WSA w Krakowie postanowieniem z dnia 22 grudnia 2011 r. umorzył postępowanie w części obejmującej żądanie zwolnienia od kosztów sądowych i przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie częściowym przez ustanowienie adwokata.
Po wyznaczeniu pełnomocnika przez Okręgową Radę Adwokacką wezwano pełnomocnika o wskazanie numeru i daty zaskarżonej decyzji. W odpowiedzi na wezwanie pełnomocnik sprecyzowała, że skarga J. W. dotyczy decyzji SKO z dnia 10 lutego 2010r. znak: [...]. Pełnomocnik złożyła też wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu wniosku podniesiono, że skarżący był całkowicie zaangażowany w usuwanie skutków zalania jego nieruchomości przez powódź i przywracanie jego domu do stanu umożliwiającego zamieszkanie. Pełnomocnik wskazała, że na przełomie lutego i marca 2010r. skarżący nie miał możliwości sporządzenia skargi, a jego sytuacja bytowa umożliwiła mu złożenie skargi dopiero 13 maja 2011 r. W odpowiedzi na wezwanie do wskazania, kiedy powstały i kiedy ustały okoliczności uniemożliwiające skarżącemu wniesienie skargi w terminie, pełnomocnik ponownie powołała się na fakt zalania nieruchomości skarżącego i wskazała, że skarżący miał możliwość wniesienia skargi dopiero 10 maja 2011 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 87 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz. 270), zwanej dalej "ppsa", pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Zgodnie zaś z art. 88 ppsa spóźniony wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym.
W ocenie Sądu przedmiotowy wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi podlega odrzuceniu.
Podkreślić trzeba, że instytucja przywrócenia terminu ma charakter wyjątkowy i może być zastosowana tylko w przypadku, gdy strona uprawdopodobni, że zachodzą przesłanki do jej zastosowania. Należy też wyjaśnić, że w odniesieniu do każdego wniosku o przywrócenie terminu sąd zobowiązany jest najpierw zbadać, czy zostały spełnione warunki określone w przytoczonym wyżej art. 87 § 1 ppsa, czyli, czy wniosek został złożony w terminie siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Istotnym jest, że to na stronie spoczywa obowiązek wykazania, że dochowała tego terminu. Dopiero po stwierdzeniu, że wniosek o przywrócenie terminu został złożony z zachowaniem siedmiodniowego terminu z art. 87 § 1 ppsa, możliwe jest badanie tego, czy uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony.
Przedstawione wyżej okoliczności związane z wniesieniem skargi na decyzję SKO z dnia 10 lutego 2010r. nie dają podstaw do przyjęcia, że przedmiotowy wniosek o przywrócenie terminu został złożony z zachowaniem terminu określonego w art. 87 § 1 ppsa. W ocenie Sądu ani skarżący ani jego pełnomocnik nie sprecyzowali, kiedy ustały przyczyny uchybienia terminu. Jeśli przyjąć, że zalanie nieruchomości skarżącego było przyczyną uchybienia terminu i że przyczyna ta istniała w czasie, gdy biegł termin do wniesienia skargi, czyli przez trzydzieści dni od dnia doręczenia decyzji SKO (26 lutego 2010r.), to nie zostało wykazane (nawet w przybliżeniu), kiedy przyczyna uchybienia terminu ustała. Za wykazanie nie może bowiem być potraktowane wskazanie daty 10 maja 2011 r., czyli dnia przypadającego ponad rok po doręczeniu decyzji, bez jakiegokolwiek uprawdopodobnienia, że w tym właśnie dniu ustała przyczyna uchybienia terminu do wniesienia skargi.
W związku z powyższym przedmiotowy wniosek o przywrócenie terminu należało uznać za spóźniony i odrzucić na podstawie art. 88 w związku z art. 87 § 1 ppsa.