Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wiesław Kisiel po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 31 stycznia 2008 r. sprawy ze skargi B. L., E. M. i M. W. na rozporządzenie Wojewody z dnia [...], nr [...] w przedmiocie Parku Krajobrazowego postanawia: ODRZUCIĆ SKARGĘ
W dniu 29 października 2007 r. wpłynęła do Urzędu Wojewódzkiego skarga B. L., E. M. i M. W. na rozporządzenie Wojewody z dnia [...], nr [...] w sprawie Parku Krajobrazowego.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o odrzucenie skargi z uwagi na to, że skarżący już wcześniej złożyli skargę na powyższe rozporządzenie Wojewody nr [...], która została przez Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucona postanowieniem z dnia 28 września 2007 r., sygn. akt [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone przepisem aktu prawa miejscowego wydanym w sprawie z zakresu administracji publicznej, może zaskarżyć ten przepis do sądu administracyjnego, ale wyłącznie po bezskutecznym wezwaniu właściwego organu do usunięcia naruszenia (art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o administracji rządowej w województwie, Dz. U. z 2001 r., nr 80, poz. 872 z późn. zm.). Zaskarżone rozporządzenie Wojewody z dnia [...], nr [...] w sprawie Parku Krajobrazowego należy do aktów prawa miejscowego.
Powołany przepis wyraźnie uzależnia dopuszczalność wymienionej skargi od uprzedniego i bezskutecznego wezwania organu do usunięcia naruszenia. O bezskuteczności można mówić wtedy, gdy wezwany organ wyraźnie odmówi usunięcia naruszenia bądź nie zajmie żadnego stanowiska w tej kwestii w terminie przewidzianym dla załatwienia sprawy w postępowaniu administracyjnym. Wniesienie skargi do sądu administracyjnego na akt prawa miejscowego bez wyczerpania trybu uprzedniego wezwania organu do usunięcia naruszenia skutkuje odrzuceniem skargi przez sąd administracyjny. W niniejszej sprawie skarżący działający poprzez swojego pełnomocnika wezwali Wojewodę do usunięcia naruszenia interesu prawnego.
Skarżący już wcześniej zaskarżyli rozporządzenie nr [...], ale ich skarga została odrzucona postanowieniem WSA z dnia 28 września 2007 r., sygn. akt [...]. Wezwanie z dnia 18 października 2007 r. było więc już drugim wezwaniem, jakie skarżący skierowali do Wojewody w tej samej sprawie. Sąd podziela stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w postanowieniu z dnia 20 września 2006 r., sygn. akt II GSK 212/06, iż "nie można traktować instytucji wezwania do usunięcia naruszenia prawnego jako czynności niewywołującej żadnych skutków prawnych, która może być powtarzana bez ograniczeń. Taki pogląd pozbawiałby to działanie znaczenia prawnego, stanowiłby zaprzeczenie jego istoty i powodowałby destabilizację obrotu prawnego, zamiast poprawiać jego bezpieczeństwo. Powodowałoby to również uprzywilejowanie podmiotów wnoszących skargi na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym od podmiotów wnoszących skargi na innej podstawie" (postanowienie NSA z dnia 20 września 2006 r., sygn. akt II GSK 212/06, Legalis). Również w postanowieniu z dnia 24 czerwca 2002 r., OSA 2/02, (ONSA rok 2003, nr 1, poz. 2) Naczelny Sąd Administracyjny zajął stanowisko, iż "przepis art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym pozwala podmiotowi, którego interes prawny lub uprawnienie zostało naruszone, tylko na jednokrotne skierowanie wezwania o usunięcie tego naruszenia".
Powołane tu postanowienia NSA odwołują się wprawdzie tylko do art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, ale art. 44 ust. 1 ustawy o administracji rządowej w województwie ma podobne brzmienie i służy tym samym celom. W konsekwencji Sąd uznał za dopuszczalne i uzasadnione zastosowanie tej samej wykładni do 44 ust. 1 ustawy o administracji rządowej w województwie, regulującego zaskarżanie rozporządzeń wojewody. W konsekwencji rozpatrując skargę B. L., E. M. i M. W. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie przyjął, że w polskim porządku prawnym obowiązuje reguła, że tylko pierwsze wezwanie skierowane do organu administracji rządowej jest wezwaniem w rozumieniu art. 44 ust. 1 ustawy o administracji rządowej w województwie i tylko ono czyni dopuszczalnym zaskarżenie rozporządzenia wojewody do sądu administracyjnego.
Mając powyższe na względzie należało orzec jak w sentencji na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 58 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.nr 153, poz.1270, zm.: Dz.U. 2004, nr 162, poz.1692 oraz 2005, nr 94, poz.788 i nr 169, poz. 1417 i nr 250, poz. 2118 oraz 2006, nr 38, poz. 268 i nr 208, poz.1536 i nr 217, poz. 1590 oraz 2007, nr 120, poz. 818, nr 121, poz. 831, nr 221, poz. 1650).