Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Nowacki po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2015r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata M. W. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie ze skargi kasacyjnej A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 13 czerwca 2013r., sygn. akt III SA/Łd 1003/12 w sprawie ze skargi A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku akcyzowym z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu postanawia: przyznać adwokatowi M. W., prowadzącemu Kancelarię Adwokacką w Ł., przy ul. A. 58, kwotę 1.476 (jeden tysiąc czterysta siedemdziesiąt sześć) złotych, zawierającą podatek od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej A. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł., za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej i nakazuje wypłacenie powyższej kwoty adwokatowi M. W. z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. a.ł.
Wyrokiem z dnia 13 czerwca 2013r., sygn. akt III SA/Łd 1003/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku akcyzowym z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu, przyznając adwokatowi M. W. kwotę 984 zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej stronie skarżącej z urzędu.
Od powyższego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi pełnomocnik strony skarżącej wniósł skargę kasacyjną, w której zawarł wniosek o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej spółce z urzędu, oświadczając jednocześnie, że koszty te nie zostały pokryte w całości ani w części.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 10 lipca 2014 r., sygn. akt I GSK 1675/13 oddalił skargę kasacyjną A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 13 czerwca 2013r., sygn. akt III SA/Łd 1003/12 zasądzając od skarżącej spółki na rzecz Dyrektora Izby Celnej w Ł. kwotę 1 000 zł tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. Z protokołu rozprawy przed Naczelnym Sądem Administracyjnym z dnia 24 lipca 2014r. wynika, że ustanowiony z urzędu pełnomocnik - adwokat M. W., nie uczestniczył w rozprawie (k nr 176 akt sądowych).
Postanowieniem z dnia 18 listopada 2014r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi przyznał adwokatowi M. W. kwotę 492 zł, zawierającą podatek od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej spółce, za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej. Uzasadniając wydane rozstrzygnięcie sąd wskazał, że z uwagi na wielość tożsamych spraw spółki zawisłych przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Łodzi, w których pełnomocnikiem z urzędu został wyznaczony wnioskodawca oraz poczyniony przez niego nakład pracy, konieczny do sporządzenia i wniesienia skarg kasacyjnych zasadnym jest miarkowanie wysokości zasądzonych adwokatowi kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Od powyższego postanowienia adwokat M. W. wniósł zażalenie. Zaskarżając powyższe postanowienie w całości wniósł o jego zmianę i przyznanie pełnomocnikowi wynagrodzenia w wysokości, wynikającej z rozporządzenia, ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie:
1) art. 250 p.p.s.a. poprzez jego błędną wykładnię i przyznanie pełnomocnikowi z urzędu wynagrodzenia poniżej stawek minimalnych, określonych w rozporządzeniu;
2) § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b) oraz § 18 ust. 1 pkt 1 lit. a) w zw. z § 6 pkt 5 rozporządzenia poprzez ich błędną wykładnię i przyznanie pełnomocnikowi z urzędu wynagrodzenia w wysokości niższej niż stawka minimalna;
3) art. 207 § 2 p.p.s.a. poprzez jego błędne zastosowanie przejawiające się tym, że zastosowano przepis dotyczący zwrotu kosztów stronie, podczas gdy postanowienie dotyczy przyznania wynagrodzenia pełnomocnikowi z urzędu.