Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Krzyżaniak po rozpoznaniu w dniu 11 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. M. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej postanawia : odrzucić skargę.
A. M. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na decyzję Wojewody [...] z dnia [...], nr [...] wydaną w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] wniósł o jej odrzucenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu z uwagi na jej niedopuszczalność.
Zgodnie z treścią art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) - dalej p.p.s.a., skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka.
Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 p.p.s.a.).
W niniejszej sprawie przedmiotem wniesionej skargi jest decyzja Wojewody [...] o cofnięciu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Powyższa kwestia jest uregulowana przepisami ustawy z dnia 28 lipca 2011 r. o zalegalizowaniu pobytu niektórych cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i ustawy o cudzoziemcach (Dz. U. z 2011 r. Nr 191 poz. 1133 ze zm.) - zwana dalej ustawą.
Stosownie do treści art. 2 ust. 1 powołanej ustawy w postępowaniach w sprawie udzielenia lub cofnięcia cudzoziemcom, o których mowa w art. 1, zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na okres 2 lat, a także po udzieleniu tego zezwolenia, stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego oraz art. 59, art. 60 ust. 1 i 3-5 oraz 6 i art. 62 ust. 3-7, 8, 8a i ust. 9 pkt 2 i 3 lit. b ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach oraz przepisy wydane na podstawie art. 63 ust. 1 tej ustawy.
W myśl art. 127 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2013 r. poz. 267) - dalej k.p.a., od decyzji wydanej w pierwszej instancji służy stronie odwołanie tylko do jednej instancji. Właściwy do rozpatrzenia odwołania jest organ administracji publicznej wyższego stopnia, chyba że ustawa przewiduje inny organ odwoławczy (art. 127 § 2 k.p.a.).
Zgodnie z treścią art. 62 ust. 8 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 264 poz. 15 73 ze zm.) decyzję o cofnięciu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony wydaje wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca, a jeżeli cudzoziemiec opuścił na stałe terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - wojewoda, który to zezwolenie wydał.
Natomiast w myśl art. 143 ust. 2 powołanej ustawy, Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców jest organem wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego w stosunku do wojewody w sprawach uregulowanych w ustawach wymienionych w ust. 1 pkt 1.
Z treści powyższych przepisów wynika zatem, iż w postępowaniu administracyjnym w sprawie cofnięcia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony organem właściwym do wydania decyzji w I instancji jest wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca, bądź w przypadku opuszczenia przez cudzoziemca terytorium RP na stałe, wojewoda, który wydał to zezwolenie, natomiast organem wyższego stopnia w rozumieniu k.p.a., jest Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców, z siedzibą w W.
W niniejszej sprawie A. M. zaskarżył decyzję Wojewody [...] z dnia [...] wydaną w przedmiocie cofnięciu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium RP, a więc nieostateczną decyzję organu I instancji.
Z treści powołanego na wstępie art. 52 § 1 i § 2 p.p.s.a. wynika, iż skargę do sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Powyższe oznacza, iż zaskarżeniu do sądu administracyjnego podlegają jedynie decyzje ostateczne, wydane w postępowaniu drugoinstancyjnym. Takiego przymiotu ostateczności nie posiada zaskarżona decyzja Wojewody [...] z dnia [...] Tym samym skargę na w/w decyzję uznać należało za niedopuszczalną.
Zgodnie z treścią art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. sąd odrzuca skargę jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne.
Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p.p.s.a. odrzucił skargę.