Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Alberciak po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2017r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. S. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi S. S. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia (...) nr (...) w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów transportu drogowego p o s t a n a w i a : umorzyć postępowanie wszczęte wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. B.K.
W dniu 3 listopada 2016r. S. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia (...) w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów transportu drogowego. W skardze skarżący wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji zawarł również wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji do czasu rozpoznania niniejszej skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie zasługuje na merytoryczne rozpatrzenie, co w konsekwencji obligowało sąd do umorzenia postępowania z podanych poniżej przyczyn.
Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2016r., poz. 718 ze zm.) - dalej p.p.s.a. wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. W myśl natomiast art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
W niniejszej sprawie karę pieniężną wymierzono m.in. na podstawie art. 92a ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001r. o transporcie drogowym (tekst jedn. Dz.U. z 2013r., poz. 1414 ze zm.). Zgodnie z art. 93 ust. 1 ww. ustawy, karę pieniężną, o której mowa w art. 92a ust. 1, nakłada, w drodze decyzji administracyjnej, organ właściwy ze względu na miejsce wykonywanej kontroli. Zgodnie zaś z treścią art. 93 ust. 2 tej ustawy, przedmiotowa decyzja, posiadająca atrybut ostateczności, staje się wykonalna po upływie 30 dni od jej doręczenia, jeżeli strona nie wniosła skargi na decyzję do właściwego sądu administracyjnego. W przypadku wniesienia skargi decyzja staje się wykonalna z chwilą: odrzucenia skargi (pkt 1), cofnięcia skargi (pkt 2), lub wydania przez sąd prawomocnego orzeczenia o oddaleniu skargi (pkt 3).
Oznacza to, że wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Głównego Inspektora Transportu Drogowego do czasu wydania jednego ze wskazanych wyżej orzeczeń kończących postępowanie sądowe nastąpiło już z mocy prawa, na podstawie powołanego wyżej art. 93 ust. 2 ustawy o transporcie drogowym, na skutek wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Z tego względu postępowanie wszczęte z wniosku strony o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji uznać należy za bezprzedmiotowe. Brak jest bowiem możliwości wydania kolejnego postanowienia dodatkowo wstrzymującego wykonanie zaskarżonej decyzji.
Z powyższych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. w zw. z art. 93 ust. 2 ustawy o transporcie drogowym, orzekł jak w postanowieniu.
B.K.