Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Irena Krzemieniewska po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2014r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. S. o przywrócenie terminu do usunięcia braków formalnych skargi w sprawie ze skargi A. S. na czynność Komendanta Wojewódzkiego Policji w Ł. w przedmiocie nałożenia opłaty za przechowywanie broni postanawia: 1. odmówić przywrócenia terminu do usunięcia braków formalnych skargi; 2. zwrócić na rzecz skarżącego A. S. z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi kwotę 120,00 (sto dwadzieścia) złotych, zaksięgowaną w dniu 7 stycznia 2014r. pod poz. 34. k.p.
Postanowieniem z dnia 14 listopada 2013r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odrzucił skargę A. S. na czynność Komendanta Wojewódzkiego Policji w Ł. uznając, że skarżący nie uzupełnił braków formalnych skargi.
Postanowienie to zostało doręczone skarżącemu w dniu 5 grudnia 2013r.
Postanowieniem z dnia 29 listopada 2013r. referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
W dniu 10 grudnia 2013r. skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do usunięcia braków formalnych skargi.
W uzasadnieniu wniosku skarżący wyjaśnił, iż nie umiał odpowiedzieć na wezwanie do usunięcia braków formalnych skargi. Jest chory psychicznie. Od lat leczy się z tego powodu oraz przebywa na rencie chorobowej.
Zarządzeniem z dnia 15 stycznia 2014r. pełnomocnik skarżącego został wezwany do wskazania, w jakiej dacie ustała przyczyna uchybienia terminu do usunięcia braków formalnych skargi oraz uprawdopodobnienia podanych przez skarżącego przyczyn uchybienia temu terminowi stosownymi dokumentami dotyczącymi jego stanu zdrowia w okresie czasu, w którym upływał termin do jego usunięcia pod rygorem odmowy przywrócenia terminu.
W piśmie z dnia 30 stycznia 2014r., stanowiącym odpowiedź na powyższe wezwanie, pełnomocnik skarżącego wskazał, iż w dniu 5 grudnia 2013r. doręczono skarżącemu odpis postanowienia o odrzuceniu skargi. Po tej dacie na wniosek skarżącego, który powoływał się na dolegliwości psychiczne udokumentowane stosownymi zaświadczeniami lekarskimi, został on pełnomocnikiem skarżącego z urzędu. W dniu 3 stycznia 2014r. wniósł skargę kasacyjną od powyższego postanowienia. Jak wynika z orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS z dnia [...]r. skarżący jest trwale niezdolny do pracy co najmniej do 30 maja 2015r. Z zaświadczenia o stanie zdrowia Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej [...] wynika, że cierpi on na poważną chorobę psychiczną. Z tych względów nie jest możliwym wskazanie rzeczywistej daty ustania przeszkody. Choroba bowiem trwa nadal i nie wiadomo, czy a jeśli tak, to kiedy zostanie wyleczona.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Instytucję przywrócenia terminu w postępowaniu sądowoadministracyjnym normują przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz.U. z 2012r. poz. 270 z późn. zm.), zwanej dalej p.p.s.a. Stosownie do treści art. 86 § 1 p.p.s.a. jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, jeżeli uchybienie terminu nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego (art. 86 § 2 p.p.s.a.). Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. Wnosząc o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w jego uchybieniu (art. 87 § 1 i 2 p.p.s.a.).