Starszy Referendarz Sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi, w Wydziale III - Robert Adamczewski po rozpoznaniu 16 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku G. Z. i A. Z. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi G. Z. i A. Z. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z [...] znak [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania w przedmiocie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego postanawia przyznać G. Z. i A. Z. prawo pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego R.A.
III SA/Łd 1078/16
Uzasadnienie
G. Z. i A. Z. (dalej skarżący) wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z [...] (znak [...]) w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania w przedmiocie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego.
W treści skargi skarżący sformułowali wniosek o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata, załączając następnie - po wezwaniu Sądu - formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy na druku "PPF".
Z oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika, że skarżący prowadzą wspólnie gospodarstwo domowe. Jedyny dochód gospodarstwa stanowi świadczenie emerytalne wypłacane skarżącej w kwocie 875,92 zł. Skarżący obecnie w praktyce pozostaje bez dochodu, albowiem - jak wyjaśnił - od października 2016 r. jego pracodawca nie wywiązuje się z obowiązku wypłaty wynagrodzenia. Skarżący są właścicielami domu jednorodzinnego o powierzchni 98 m2, ponadto nie posiadają żadnej innej nieruchomości. Nie posiadają także żadnych oszczędności, ani przedmiotów o wartości przekraczającej 5.000 zł. Wskazali natomiast na bieżące wydatki, wyliczając je na ok. 500 zł (w tym: podatek od nieruchomości, woda, energia elektryczna, koszty opału). Pozostałe środki - jak zaznaczyli - przeznaczają na zakup żywności.
Referendarz Sądowy zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 243 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) [dalej: ustawa - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi], prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Jednocześnie ustawodawca w art. 246 § 1 powoływanej ustawy uzależnił przyznanie prawa pomocy od wykazania przez stronę, że nie ma ona środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania (przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym) lub że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym).
Działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należy rozważyć, czy w świetle podanych okoliczności strona skarżąca spełnia przesłanki do przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym.
W stanie faktycznym istniejącym w rozpatrywanej sprawie należy uznać, że skarżący nie są w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, co stanowi przesłankę niezbędną do całkowitego zwolnienia od kosztów sądowych (art. 246 § 1 pkt 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Przede wszystkim należy wskazać na sytuację materialno-bytową skarżących, w tym kwotę osiąganego dochodu i niezbędnych wydatków. Jedyny dochód skarżących stanowi świadczenie emerytalne wypłacane skarżącej w kwocie 875,92 zł. Skarżący obecnie w praktyce pozostaje bez dochodu, albowiem - jak wyjaśnił - od października 2016 r. jego pracodawca nie wywiązuje się z obowiązku wypłaty wynagrodzenia. Nie posiadają żadnych oszczędności, ani przedmiotów o wartości przekraczającej 5.000 zł.
W tej sytuacji, w ocenie referendarza sądowego, ewentualna konieczność poniesienia kosztów postępowania sądowego w postaci opłat sądowych, czy zwrotu wydatków, czy też pomocy profesjonalnego pełnomocnika może w istotnym stopniu wpłynąć na sytuację materialno-bytową skarżących.
Wobec powyższego, działając na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 w zw. z art. 245 § 2 i art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w postanowieniu.
R.A.