Dnia 5 marca 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Monika Krzyżaniak po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2014 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. B. na orzeczenie Okręgowej Komisji Lekarskiej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w Ł. z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie inwalidztwa i związku inwalidztwa ze służbą p o s t a n a w i a : odrzucić skargę. k.p.
W dniu 16 grudnia 2013 r. bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wpłynęła skarga S. B. na orzeczenie Okręgowej Komisji Lekarskiej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w Ł. z dnia [...] r. w przedmiocie stwierdzenia częściowej niezdolności do pracy, zaliczenia do drugiej grupy inwalidów, określenia, że inwalidztwo ma związek ze służbą oraz uznania, że inwalidztwo nie pozostaje w związku z wypadkiem. Skarżący wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Zarządzeniem z dnia 17 grudnia 2013 r. skargę przekazano do organu w celu udzielenia odpowiedzi na skargę oraz przesłania akt administracyjnych.
W odpowiedzi na skargę z dnia 20 stycznia 2014 r. Okręgowa Komisja Lekarska MSWiA w Ł. wniosła o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonym orzeczeniu.
Postanowieniem z dnia 13 lutego 2014 r. referendarz sądowy umorzył postępowanie w przedmiocie wniosku o przyznanie prawa pomocy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest niedopuszczalna.
Zgodnie z art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 t.j. ze zm.) kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na :
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
W niniejszej sprawie przedmiotem skargi jest orzeczenie Okręgowej Komisji Lekarskiej MSWiA, w którym stwierdzono częściową niezdolność do pracy, zaliczono skarżącego do drugiej grupy inwalidów, określono, że inwalidztwo ma związek ze służbą oraz uznano, że inwalidztwo nie pozostaje w związku z wypadkiem.
Na wstępie należy stwierdzić, że komisje lekarskie, działające w sprawach funkcjonariuszy czy kandydatów do służb mundurowych, są organami administracji publicznej i swe rozstrzygnięcia podejmują w formie decyzji administracyjnych, nazywanych orzeczeniami.
Orzeczenia tych komisji dzielą się na dwie zasadnicze grupy. Pierwsza z nich obejmuje kwestie zaliczenia danej osoby do określonej kategorii zdolności do służby. Orzeczenia w tych sprawach są wiążące dla organu w sprawie powołania danej osoby do służby lub zwolnienia ze służby. Mają one byt autonomiczny i podlegają odrębnemu zaskarżeniu do sądów administracyjnych na podstawie art. 3 § 2 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Natomiast druga grupa orzeczeń to orzeczenia ustalające schorzenia danej osoby, ich związek ze służbą i stopień inwalidztwa dla celów między innymi emerytalno-rentowych. Takie orzeczenia nie mają samodzielnego bytu. Są one poddawane kontroli przez sądy powszechne w ramach odwołań od decyzji wydawanych w innych postępowaniach przez organy właściwe w sprawach odszkodowawczych lub emerytalno-rentowych. Mają one wyłącznie charakter orzeczenia wstępnego, jako jedna z przesłanek ustalenia prawa do określonych świadczeń, ich zakresu i wysokości. W konsekwencji nie podlegają one zaskarżeniu do sądu administracyjnego, gdyż sprawy orzekania o inwalidztwie i związku schorzeń ze służbą nie należą do właściwości takich sądów (por. wyroki NSA z dnia 29 maja 2008 r. sygn. akt II OSK 667/08 z dnia 30 kwietnia 2010 r. sygn. akt I OSK 93/10, wyrok NSA z dnia 22 lipca 2010 r. sygn. akt I OSK 220/10 publ. w Centralnej Bazie Orzeczeń NSA, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 27 października 1999 r. sygn. III ZP 9/99, OSNP 2000/5/167, uchwała NSA z dnia 19 stycznia 1998 r. sygn. akt OPS 8/97 ONSA 1998/2/39).
Zatem, skoro w niniejszej sprawie zaskarżone orzeczenie dotyczyło stwierdzenia częściowej niezdolności do pracy, zaliczenia skarżącego do drugiej grupy inwalidów, określenia, że inwalidztwo ma związek ze służbą oraz uznania, że inwalidztwo nie pozostaje w związku z wypadkiem, to orzeczenie takie należy do drugiej omawianej powyżej grupy orzeczeń, które nie mają samodzielnego bytu i nie podlegają kontroli sądów administracyjnych.
Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skargę jako niedopuszczalną należało odrzucić.
k.p.