Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Krzemieniewska po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku G. N. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi G. N. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów transportu drogowego postanawia: umorzyć postępowanie z wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. a.l.
G.N. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] nr [....] wydaną w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów transportu drogowego. W skardze strona skarżąca zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1369) - dalej: p.p.s.a., zasadą jest, że wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w §1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy (art. 61 §3 p.p.s.a.).
Zgodnie z art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe.
W niniejszej sprawie nałożoną na skarżącego karę pieniężną wymierzono m.in. na podstawie art. 92a ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r., poz. 2200) - dalej: u.t.d. Zgodnie z art. 93 ust. 1 u.t.d. karę pieniężną, o której mowa w art. 92a ust. 1, nakłada, w drodze decyzji administracyjnej, właściwy ze względu na miejsce wykonywanej kontroli organ, którego pracownicy lub funkcjonariusze stwierdzili naruszenie obowiązków lub warunków przewozu drogowego, z zastrzeżeniem ust. 4-6. Natomiast jak wynika z treści art. 93 ust. 2 u.t.d. decyzja ostateczna, o której mowa w ust. 1, staje się wykonalna po upływie 30 dni od jej doręczenia, jeżeli strona nie wniosła skargi na decyzję do właściwego sądu administracyjnego. W przypadku wniesienia skargi decyzja staje się wykonalna z chwilą: 1) odrzucenia skargi; 2) cofnięcia skargi, lub 3) wydania przez sąd prawomocnego orzeczenia o oddaleniu skargi.
Powyższe oznacza, że wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] do czasu wydania jednego ze wskazanych wyżej orzeczeń kończących postępowanie sądowe, nastąpiło już z mocy prawa, na podstawie powołanego wyżej art. 93 ust. 2 ustawy o transporcie drogowym, na skutek wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Z tego względu postępowanie wszczęte z wniosku strony o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji uznać należy za bezprzedmiotowe. Brak jest bowiem możliwości wydania kolejnego postanowienia dodatkowo wstrzymującego wykonanie zaskarżonej decyzji.
Mając na względzie powyższe, Sąd na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. w zw. z art. 93 ust. 2 u.t.d. orzekł jak w postanowieniu.
a.l.