Wezwanie doręczono organowi administracji 6 sierpnia 2018 r..
Organ administracji nie odpowiedział na powyższe wezwanie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 85 p.p.s.a. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302), zwanej dalej p.p.s.a., czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jednakże zgodnie z art. 86 § 1 p.p.s.a. jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Stosownie do art. 88 p.p.s.a. spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym.
Spóźniony jest ten wniosek, który został wniesiony po upływie siedmiodniowego terminu liczonego od chwili ustania przyczyny uchybienia terminowi. O niedopuszczalności wniosku można natomiast mówić, gdy wystąpi brak ustawowych warunków jego dopuszczalności, np. jeżeli został złożony po upływie roku od uchybionego terminu, a nie dotyczy przypadku wyjątkowego (art. 87 § 5 p.p.s.a.), jeżeli uchybienie terminu nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego (art. 86 § 2 p.p.s.a.), jeżeli czynność strony została dokonana w terminie, gdy w ogóle do przekroczenia terminu nie doszło, a czynność została dokonana w ustawowym terminie lub termin nie rozpoczął swojego biegu (art. 86 § 1 p.p.s.a.), jeżeli wniosek nie dotyczy terminu procesowego, lecz np. terminu prawa materialnego lub terminu instrukcyjnego (art. 278 lub art. 141 § 1 p.p.s.a.) (por. uchwałę NSA z 8 grudnia 2009 r., II GPS 5/09; postanowienia: NSA z 23 czerwca 2008 r., I OZ 405/08; z 16 października 2008 r., II FZ 441/08; z 4 lutego 2010 r., II OZ 59/10).
Jak wynika z adnotacji doręczyciela na zwrotnym potwierdzeniu odbioru zaskarżonego postanowienia, 26 września 2017 r. doręczyciel pozostawił przesyłkę zawierającą zaskarżone postanowienie na okres 14 dni w UP [...]. Po czym 16 października 2017 r. przesyłkę tę wydano skarżącej. Jednakże na zwrotnym potwierdzeniu odbioru zaskarżonego postanowienia brak jest adnotacji doręczyciela o miejscu pozostawienia zawiadomienia o możliwości odbioru przesyłki w UP [...] oraz o jej powtórnym awizowaniu z powodu niepodjęcia w terminie 7 dni od daty pierwszego zawiadomienia.
Warunki uznania doręczenia pisma za skuteczne w sytuacji, gdy brak jest możliwości doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 42 i 43 k.p.a., zostały określone w art. 44 k.p.a.. Stosownie do art. 44 § 1 k.p.a. w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 42 i 43: 1) operator pocztowy w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej - w przypadku doręczania pisma przez operatora pocztowego; 2) pismo składa się na okres czternastu dni w urzędzie właściwej gminy (miasta) - w przypadku doręczania pisma przez pracownika urzędu gminy (miasta) lub upoważnioną osobę lub organ. Zawiadomienie o pozostawieniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w terminie siedmiu dni, licząc od dnia pozostawienia zawiadomienia w miejscu określonym w § 1, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata (art. 44 § 2 k.p.a.). W przypadku niepodjęcia przesyłki w terminie, o którym mowa w § 2, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru przesyłki w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od daty pierwszego zawiadomienia (art. 44 § 3 k.p.a.). Doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy (art. 44 § 4 k.p.a.).