Starszy Referendarz Sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi, w Wydziale III - Robert Adamczewski po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. D. o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego w sprawie ze skargi J. D. oraz Rady Powiatu Z. na zarządzenie zastępcze Wojewody [...] z [...] znak [...] w przedmiocie wygaśnięcia mandatu radnego Rady Powiatu Z. postanawia odmówić przyznania prawa pomocy R.A.
III SA/Łd 1230/15
Uzasadnienie
J. D. (dalej skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na zarządzenie zastępcze Wojewody [...] z [...] w przedmiocie wygaśnięcia mandatu radnego Rady Powiatu Z.
Wyrokiem z 4 lutego 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę.
Następnie strona skarżąca sformułowała wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego, załączając formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej na druku "PPF".
Jak wynika z oświadczenia o stanie rodzinny, majątku i dochodach, skarżący prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z żoną. Jest właścicielem domu o powierzchni 350 m2 oraz mieszkania o powierzchni 47 m2 oraz dwóch działek - rekreacyjnej o powierzchni 900 m2 i budowlanej o powierzchni 1.425 m2, a także domku letniskowego o powierzchni 82 m2 (wszystkie nieruchomości objęte wspólnością majątkową małżeńską). Na dochody gospodarstw domowego, zgodnie z oświadczeniem skarżącego, składają się: dochody skarżącego z tytułu diety radnego w kwocie 2.119,75 zł, emerytury w kwocie 5.210,85 zł oraz dochody z tytułu emerytury żony w kwocie 1.286,23 zł. Skarżący podał także, że dysponuje oszczędnościami pieniężnymi w wysokości 50.000 złotych i 16.000 USD. Zgodnie z oświadczeniem, jest też właścicielem samochodu osobowego o wartości 18.000 zł. Podał również, że spłaca kredyt mieszkaniowy (rata 340 CHF).
Referendarz Sądowy zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) [dalej: ustawa - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi], prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Jednocześnie ustawodawca w art. 246 § 1 powoływanej ustawy uzależnił przyznanie prawa pomocy od wykazania przez stronę, że nie ma ona środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania (przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym) lub że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym).
Działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należy rozważyć, czy w świetle podanych okoliczności strona skarżąca spełnia przesłanki do przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym.
W stanie faktycznym istniejącym w rozpatrywanej sprawie należy uznać, że brak jest przesłanek uzasadniających przyznanie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie, tym samym wniosek skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie.
Wskazać przede wszystkim należy, że skarżący osiąga dochody z tytułu diety radnego w kwocie 2.119,75 zł oraz emerytury w kwocie 5.210,85 zł miesięcznie. Ponadto, jego żona uzyskuje stały dochód z tytułu emerytury w kwocie 1.286,23 zł. Łączne dochody w gospodarstwie domowym skarżącego wynoszą więc ok. 8.600 zł miesięcznie. Co istotne, skarżący posiada także bieżące środki finansowe zgromadzone na rachunku bankowym w kwocie 50.000 zł i 16.000 USD. Wskazane fakty czynią w konsekwencji niewiarygodnym powoływanie się przez skarżącego na okoliczność faktycznego braku możliwości poniesienia kosztów postępowania w postaci ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika.
Z tych wszystkich względów, w stanie faktycznym istniejącym w rozpatrywanej sprawie, należy uznać, że brak jest jakichkolwiek podstaw uzasadniających przyznanie skarżącemu prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Nie zostały spełnione przesłanki z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Przypomnieć należy w tym miejscu, że instytucja zwolnienia od kosztów sądowych jest rozwiązaniem wyjątkowym i może dotyczyć tylko tych osób, które znalazły się w sytuacji uniemożliwiającej ich poniesienie. Udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do wypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe. Tego rodzaju sytuacja nie ma miejsca w niniejszej sprawie.
Mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności referendarz sądowy stwierdził, że skarżący nie wykazał w sposób przekonujący i wystarczający, iż nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych, a ich uiszczenie spowoduje uszczerbek dla utrzymania koniecznego dla skarżącego i jego rodziny.
W związku z powyższym, działając na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 245 § 3 i art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w postanowieniu.
R.A.