Dnia 4 listopada 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Nowacki (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska Asesor WSA Ewa Alberciak Protokolant asystent sędziego Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2008 roku na rozprawie sprawy ze skargi A Spółki z o. o. z siedzibą we W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia kwoty wynikającej z długu celnego postanawia: zawiesić postępowanie sądowoadministracyjne.
Dyrektor Izby Celnej w Ł. decyzją z dnia [...] roku, Nr [...] - działając na podstawie art. 207, art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm. - dalej Ordynacja podatkowa); art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 19 marca 2004 roku - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622 ze zm.) - utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego I w Ł. z dnia [...] roku, Nr [...] określającą kwotę należności wynikających z długu celnego w wysokości 113.045,00 zł z tytułu usunięcia spod dozoru celnego towarów objętych procedurą tranzytu według MRN nr [...] z dnia [...] roku oraz powiadomił o zaksięgowaniu powyższej kwoty długu celnego. "A" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. została powiadomiona, iż odsetki od określonej kwoty liczone są od dnia powstania długu celnego, to jest od dnia przyjęcia zgłoszenia.
W uzasadnieniu organ celny podniósł, iż w dniu [...] roku dokonano zgłoszenia celnego do procedury tranzytu towaru w postaci mięsa mrożonego drobiowego bez kości. Głównym zobowiązanym, zgodnie z zapisem w polu nr 50 zgłoszenia była Spółka "A". Natomiast jak wynika z pola nr 53 dokumentu jako urząd celny przeznaczenia wskazano B (EE). Z uwagi na fakt, iż urząd celny przeznaczenia nie potwierdził otrzymania przedmiotowego towaru, Spółka "A" wezwana została do przedstawienia alternatywnego dowodu zakończenia procedur tranzytu. W ocenie głównego zobowiązanego, dowodem tym była przedstawiona Karta A zgłoszenia nr MRN nr [...] z dnia [...] roku, na którym naniesiony został stempel administracji celnej Estonii. Na tej podstawie organ celny dokonał zamknięcia operacji tranzytu, uruchamiając jednocześnie procedurę weryfikacyjną przedstawionego dokumentu. W wyniku przekazanego przez Urząd Celny l w Ł. wniosku o weryfikację organ celny uzyskał odpowiedź, iż przedmiotowy towar nie dotarł do Estonii oraz nie przedstawiono estońskim władzom celnym żadnych dokumentów celnych na podstawie, których dopuszczalnym byłoby zakończenie procedury tranzytu. Ponadto z pisma Estońskiej Rady Podatków i Ceł z dnia 13 grudnia 2006 roku wynikało, iż zachodzi podejrzenie sfałszowania estońskich pieczęci celnych znajdujących się na przedstawionych dowodach alternatywnych.
Dyrektor Izby Celnej w Ł. wskazał, iż zgodnie z treścią art. 91 ust. 1 lit. "a" WKC procedura tranzytu zewnętrznego pozwala na przemieszczanie z jednego do drugiego punktu znajdującego się na obszarze celnym Wspólnoty m.in. towarów niewspólnotowych. Stosownie do treści art. 96 WKC osobą uprawnioną do korzystania z procedury wspólnotowego tranzytu zewnętrznego jest główny zobowiązany. Podmiot ten odpowiada za przedstawienie w wyznaczonym terminie towarów w urzędzie celnym przeznaczenia. Odpowiada również za zapłatę należności celnych i innych opłat, które mogą powstać w przypadku zaistnienia nieprawidłowości w trakcie realizacji procedury tranzytu. Natomiast kwestie związane z zakończeniem realizacji procedury tranzytu reguluje art. 92 WKC.
Odnosząc się do zarzutów Spółki dotyczących nie rozszerzenia kręgu dłużników o inne osoby wymienione w art. 203 ust. 3 WKC w zw. z art. 213 WKC organ odwoławczy podniósł, iż odpowiedzialność głównego zobowiązanego jest niezależna od odpowiedzialności przewoźnika. Postępowanie w stosunku do głównego zobowiązanego może być prowadzone samodzielnie. Uprawnienie wierzyciela do wyboru dłużnika nie podlega żadnym ograniczeniom. Źródłem odpowiedzialności solidarnej jest bowiem ustawa albo czynność prawna, a nie decyzja administracyjna. Na gruncie prawa celnego o odpowiedzialności solidarnej stanowi przepis art. 213 WKC. Powołany przepis wprowadzając zasadę odpowiedzialności solidarnej odnosi ją do sfery prawa materialnego, co oznacza, iż wierzyciel może żądać zaspokojenia od wszystkich dłużników jednocześnie lub każdego z nich oddzielnie, a spełnienie świadczenia przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych z długu. Ponadto organ odwoławczy wskazał, iż przepisy WKC oraz przepisy Ordynacji podatkowej nie wprowadzają expressis verbis zasady współuczestnictwa koniecznego w toczącym się postępowaniu podatkowym. Również żaden przepis prawa celnego, jak i ordynacji podatkowej nie nakłada na organ celny obowiązku wszczęcia i prowadzenia jednego postępowania celnego wobec kilku podmiotów, które mogą być potencjalnymi dłużnikami w sprawie.