Dnia 29 sierpnia 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski po rozpoznaniu w dniu 29 sierpnia 2013 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. R. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie odmowy uzupełnienia postanowienia SKO z dnia [...] r., nr [...] postanawia: odrzucić skargę. k.p.
W. R. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] r. nr [...] odmawiające uzupełnienia postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] r. nr [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest niedopuszczalna.
Zgodnie z art. 3 § 1 i § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., w skrócie p.p.s.a.), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje miedzy innymi orzekanie w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty.
W niniejszej sprawie zaskarżone do Sądu postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. dotyczyło odmowy uzupełnienia własnego postanowienia z dnia [...] r. w trybie art. 111 K.p.a. Zgodnie z tym przepisem strona może w terminie 14 dni od dnia doręczenia lub ogłoszenia decyzji zażądać jej uzupełnienia co do rozstrzygnięcia, bądź co do prawa odwołania, wniesienia w stosunku do decyzji powództwa do sądu powszechnego lub skargi do sądu administracyjnego albo sprostowania zamieszczonego w decyzji pouczenia w tych kwestiach. W tym przypadku termin dla strony do wniesienia odwołania, powództwa lub skargi biegnie od chwili doręczenia jej odpowiedzi.
Charakterystyczną cechą konstrukcji instytucji uzupełnienia decyzji lub postanowienia jest to, że postanowienie o uzupełnieniu aktu administracyjnego lub o jego odmowie nie ma samodzielnego bytu prawnego, a pozostaje częścią tego aktu administracyjnego, którego uzupełnienia domagała się strona. Ocena kompletności zaskarżonej do sądu administracyjnego decyzji (w tym przypadku postanowienia), a więc zasadności jej uzupełnienia podlega, ocenie sądu w ramach postępowania dotyczącego zaskarżonej decyzji, do której odnosi się wniosek o uzupełnienie. Na postanowienie rozstrzygające wniosek w przedmiocie uzupełnienia decyzji nie służy zatem zażalenie, co wynika wprost z art. 141 § 1 K.p.a. w związku z art. 111 K.p.a. (por. postanowienie NSA z dnia 10 kwietnia 2010r., sygn. akt I OSK 875/07, LEX 505244).
Skoro na postanowienie o odmowie uzupełnienia postanowienia nie służy zażalenie, to oznacza, iż nie jest to postanowienie kończące postępowanie, ani też rozstrzygające sprawę co do istoty. Postanowienie to nie stanowi samoistnego aktu administracyjnego, nie rozstrzyga bowiem odrębnej sprawy.
W myśl art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. Sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn jej wniesienie jest niedopuszczalne. W tej sytuacji Sąd na mocy powołanego wyżej przepisu postanowił, jak w sentencji
k.p.