Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, Wydział III w osobie: Sędziego NSA - Janusza Furmanka po rozpoznaniu 22 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku P. G. w przedmiocie przywrócenia terminu do wniesienia sprzeciwu w sprawie sprzeciwu od decyzji Wojewody [...] z [...] znak [...] w przedmiocie uchylenia decyzji organu pierwszej instancji i przekazania do ponownego rozpoznania sprawy o umorzenie postępowania o wymeldowanie postanawia przywrócić termin do wniesienia sprzeciwu R.T.
III SA/Łd 499/18
Uzasadnienie
W dniu [...] Wojewoda [...] wydał decyzję, którą utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta [...] z [...] o umorzeniu postępowania administracyjnego prowadzonego w sprawie o wymeldowanie W. G., P. G. oraz A. S. z pobytu stałego w lokalu nr [...] przy ul. [...] w [...].
Powyższa decyzja została doręczona skarżącej 23 stycznia 2018 r.
W dniu 1 lutego 2018 r. P. G. złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym przez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
Postanowieniem referendarza sądowego z 5 kwietnia 2018 r., IIl SO/Łd 1/18, zostało przyznane skarżącej prawo pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
W dniu 18 maja 2018 r. pełnomocnik skarżącej wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na decyzję Wojewody [...] z [...] w przedmiocie uchylenia decyzji organu pierwszej instancji i przekazania do ponownego rozpoznania sprawy o umorzenie postępowania o wymeldowanie wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
W uzasadnieniu wniosku wskazano, że pełnomocnik z urzędu został powiadomiony o wyznaczeniu adwokatem w ramach prawa pomocy 4 maja 2018 r. Natomiast z aktami sprawy zapoznał się 11 maja 2018 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 64c § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) [dalej: ustawa p.p.s.a.], sprzeciw od decyzji wnosi się w terminie czternastu dni od dnia doręczenia skarżącemu decyzji.
Według art. 86 § 1 ustawy p.p.s.a, jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Stosownie natomiast do art. 87 § 1, § 2 i § 4 ustawy p.p.s.a., pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w okresie siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie też z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Instytucja przywrócenia terminu ma charakter wyjątkowy i może być zastosowana jedynie wtedy, gdy wszystkie określone w przywołanych przepisach przesłanki zostaną spełnione łącznie. Samo złożenie wniosku przez zainteresowanego we wskazanym terminie oraz dokonanie czynności, dla której zakreślony był termin, nie jest wystarczającą przesłanką przywrócenia uchybionego terminu do dokonania czynności procesowej. Konieczne jest bowiem uprawdopodobnienie przez wnioskodawcę, że nie ponosi on winy w niedochowaniu terminu. W ugruntowanym orzecznictwie sądów administracyjnych, które zresztą tutejszy sąd w pełni podziela podkreśla się, że brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i przy braniu pod uwagę także uchybień spowodowanych nawet niewielkim niedbalstwem. Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i może mieć miejsce tylko wtedy, gdy jego uchybienie nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy największym w danych warunkach wysiłku. Do niezawinionych przyczyn uchybienia terminu zalicza się m.in.: stany nadzwyczajne, takie jak problemy komunikacyjne, klęski żywiołowe (powódź, pożar), nagłą chorobę strony lub jej pełnomocnika, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą (zob.: postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z: 20 stycznia 2015 r., II GZ 896/14, 12 lutego 2015 r., I OZ 91/15, 9 września 2014 r., II GZ 499/14, 24 października 2016 r., I FZ 267/16).