Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Ewa Cisowska-Sakrajda po rozpoznaniu w dniu 16 września 2016r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. D. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w sprawie wymeldowania postanawia : umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne.
E. D. wniósł skargę na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] o odmowie uchylenia decyzji Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] o wymeldowaniu z pobytu stałego E. D. w lokalu nr [...] przy ul. N. w Ł. Z uzasadnienia tej decyzji wynika, iż wniosek skarżącego o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...]. został postanowieniem Wojewody [...] z dnia [...] rozpoznany odmownie.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji.
W dniu 6 września 2016r. Urząd Miasta Ł. pismem z dnia 29 sierpnia 2016r. przesłał akt zgonu skarżącego. Z aktu tego wynika, iż zmarł on w dniu 10 marca 2016r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 161 § 1 pkt 2 ustawy z 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania w razie śmierci strony, jeżeli przedmiot postępowania odnosi się wyłącznie do praw i obowiązków ściśle związanych z osobą zmarłego, chyba że udział w sprawie zgłasza osoba, której interesu prawnego dotyczy wynik tego postępowania. Wedle art. 161 § 2 p.p.s.a. postanowienie o umorzeniu postępowania może zapaść na posiedzeniu niejawnym.
Umorzenie postępowania przed sądem następuje gdy w jego toku zaistnieją zdarzenia, które uniemożliwiają osiągnięcie jego celu, albo powodują, że dokonanie przez sąd administracyjny kontroli zaskarżonego aktu lub czynności, ewentualnie zobowiązanie do wyeliminowania bezczynności, staje się zbędne lub nawet niedopuszczalne. Sąd administracyjny ma obowiązek uwzględnienia tych zdarzeń, o ile istnieją one w dacie orzekania (por. postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 5 sierpnia 2010r., II SAB/Bk 25/10, LEX nr 598811, postanowienie NSA W-wa z dnia 20 stycznia 2011r., II OSK 2453/10, LEX nr 743432, czy postanowienie WSA we Wrocławiu z dnia 24 marca 2010r., II SAB/Wr 59/09, LEX nr 1686442).
Zważywszy na powyższą regulację prawną rozważyć trzeba, że sprawa odmowy uchylenia decyzji w przedmiocie wymeldowania skarżącego E. D. należy do kategorii spraw ściśle związanych z osobą skarżącego, a kwestia wymeldowania nie ma takiego charakteru, który skutkowałby tym, aby do udziału w tym postępowaniu w miejsce zmarłego skarżącego mogły wstąpić następcy prawni. Nie można wszak zapominać o tym, iż zaskarżony akt zapadł w specyficznym przedmiocie odnoszącym się do przesłanek wymeldowania z pobytu stałego skarżącego. Stosownie bowiem do art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 24 września 2010r. o ewidencji ludności (tekst jedn.: Dz. U. z 2016r. poz. 722), zwanej u.e.l., obywatel polski, który opuszcza miejsce pobytu stałego albo opuszcza miejsce pobytu czasowego przed upływem deklarowanego okresu pobytu obowiązany jest wymeldować się. Na gruncie tegoż przepisu przesłankami wymeldowania jest trwałe opuszczenie lokalu oraz dobrowolność opuszczenia lokalu. Przy tak skonstruowanych przesłankach wymeldowania nie może budzić najmniejszej wątpliwości, że są one ściśle związane z osobą wymeldowywaną. To bowiem opuszczenie lokalu przez tę osobę, a nie jej następców w razie jej zgonu, i jej zamiar są decydujące dla treści rozstrzygnięcie o miejscu zamieszkania (zameldowania). Dodatkowego argumentu dostarcza art. 38 u.e.l., wedle którego zgłoszenie zgonu dokonane w urzędzie stanu cywilnego, zgodnie z przepisami prawa o aktach stanu cywilnego, zastępuje wymeldowanie osoby zmarłej z miejsca pobytu stałego i czasowego. Zgodnie zaś z art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2014r. o aktach stanu cywilnego (Dz.U. z 2014 poz. 1741 ze zm.) zgłoszenie zgonu następuje przez złożenie kierownikowi urzędu stanu cywilnego karty zgonu w terminie 3 dni od dnia jej sporządzenia. Jeżeli zgon nastąpił na skutek choroby zakaźnej, zgłoszenia zgonu dokonuje się w ciągu 24 godzin od zgonu.