Dnia 10 marca 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2010 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w P. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w P. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uznania zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym za nieuzasadnione p o s t a n a w i a : odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
W dniu 4 stycznia 2010 roku Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie uznania zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym za nieuzasadnione.
W skardze na powyższą decyzję, strona skarżąca wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia, zawarła również wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia. W uzasadnieniu wniosku, dodatkowo sprecyzowanym w piśmie procesowym z dnia 26 lutego 2010 roku strona skarżąca wskazała, iż znajduje się w bardzo trudnej sytuacji finansowej. Wykonanie natomiast zaskarżonego postanowienia, jak wskazała strona, pogłębi istniejącą już trudną sytuację materialną, a w konsekwencji spowoduje utratę płynności finansowej i konieczność zaprzestania prowadzenia działalności, co może stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia korzystających z usług szpitala pacjentów.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. W myśl natomiast art. 61 § 3 powołanej ustawy, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Przesłanki powyżej wskazane nie zachodzą w sprawie niniejszej przede wszystkim z uwagi na charakter zaskarżonej decyzji. W orzecznictwie i doktrynie nie budzi wątpliwości, iż przedmiotem udzielenia ochrony tymczasowej, o której mowa w art. 61 § 3 powołanej ustawy, mogą być jedynie takie akty i czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy natomiast rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie (por. J. Tarno: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2004, s. 122; postanowienie NSA z dnia 31 stycznia 2006 r., sygn. akt II FZ 882/05, niepubl.). Problem wykonania aktu administracyjnego dotyczy aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy określonego zachowania, aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone obowiązki, oraz aktów, na podstawie których jeden podmiot jest do czegoś zobowiązany, a drugi wyłącznie uprawniony (por. T. Woś (red.): Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2005, s. 296; postanowienie NSA z dnia 14 września 2005 r., sygn. akt II FZ 580/05, niepubl.; postanowienie NSA z dnia 17 lipca 2006 r., sygn. akt I FZ 281/06, OSP 2007, Nr 6, poz. 76).