Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Nowacki Sędziowie NSA Irena Krzemieniewska WSA Monika Krzyżaniak (spr.) Protokolant Asystent sędziego Izabela Wędrak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 listopada 2007 r. sprawy ze skargi U. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia pożyczki postanawia: odrzucić skargę.
Decyzją z dnia [...], wydaną na podstawie art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 27 maja 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. Nr 123, poz. 776) oraz § 8 ust. 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 22 maja 1998 roku w sprawie szczegółowych zasad udzielania, oprocentowania, spłaty, rozkładania na raty i umarzania pożyczek dla osób niepełnosprawnych (Dz.U. Nr 16, poz. 148 ze zm.), Starosta [...] odmówił U. G. umorzenia pożyczki na podjęcie działalności gospodarczej.
W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że dniu [...] pomiędzy Starostą [...], a U. G. została zawarta umowa pożyczki w kwocie 60.000 złotych ze środków PEFRON na podjęcie działalności gospodarczej. Zgodnie z umową strona zobowiązana była spłacać na rzecz Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w P. pożyczkę w miesięcznych ratach po 1.499,40 złotych do 10-go dnia każdego miesiąca. W dniu 6 kwietnia 2007 roku U. G. złożyła wniosek o umorzenie połowy pożyczki wskazując, że spłaciła już pierwszą połowę kwoty pożyczki oraz tym, że od dnia 1 grudnia 2004 roku, to jest przez 24 miesiące, prowadziła działalność gospodarczą. Ponadto U. G. wskazała na przyczyny nieterminowych wpłat rat pożyczki uzasadniając je m.in. utratą prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, która spowodowała wzrost kosztów prowadzenia działalności gospodarczej. Podniosła również, że w powiecie [...] jest wielu przedsiębiorców prowadzących taką działalność jak ona, co spowodowało mały popyt na jej usługi, a w konsekwencji przestoje i brak zysku. Skutkiem było niespłacanie rat pożyczki w terminach określonych w umowie pożyczki. Ponadto U. G. wyjaśniła, że opóźnienia w spłacie należności za miesiąc maj 2006 roku były spowodowane jej chorobą i przebywaniem na zwolnieniu lekarskim.
Organ I instancji wskazał, że zgodnie z art. 12 ust. 4 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych starosta umarza pożyczkę na wniosek pożyczkobiorcy, do wysokości 50%, pod warunkiem prowadzenia działalności gospodarczej lub rolniczej oraz po spełnieniu pozostałych warunków umowy. Stosownie do § 8 ust. 4 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 22 maja 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania, oprocentowania, spłaty, rozkładania na raty i umarzania pożyczek dla osób niepełnosprawnych o umorzeniu, bądź odmowie umorzenia pożyczki pożyczkodawca powinien powiadomić pożyczkobiorcę w formie decyzji. W uzasadnieniu wyjaśniono również, że przepisy ustawy uzależniają umorzenie pożyczki od spełnienia 3 przesłanek, tj. po pierwsze prowadzenia działalności gospodarczej przez okres 24 miesięcy - ten warunek został przez stronę spełniony; po drugie pożyczkobiorca powinien wpłacać co najmniej połowę pożyczki wraz z odsetkami, gdyż starosta może umorzyć pożyczkę i odsetki do wysokości 50% - strona spełniła ten warunek, gdyż wpłaciła kwotę stanowiącą 50,03% pożyczki; po trzecie decyzja w przedmiocie umorzenia pożyczki uzależniona jest od spełnienia warunków umowy pożyczki. Do zobowiązań nałożonych na mocy umowy pożyczki należała m.in. splata rat pożyczki do dnia 10-go każdego miesiąca. Pożyczkobiorca nie realizował tego obowiązku, gdyż pozostawał w opóźnieniu z wpłatą jednej raty pożyczki przez okres 8 miesięcy, zaś drugiej raty - przez okres 7 miesięcy. Jedynie dwie pierwsze raty zostały przez U. G. wpłacone zgodnie z umową, zaś niemal wszystkie kolejne raty byty wpłacone kilka lub kilkanaście dni po terminie płatności. W związku z opóźnieniami w spłacie pożyczki pożyczkodawca wystąpił w dniu 29 września 2006 roku z pismem do pożyczkobiorcy zobowiązując do spłaty zaległych rat w terminie 30 dni od dnia doręczenia pisma. Tego obowiązku U. G. również nie wykonała. Organ podkreślił, iż strona o swej trudnej sytuacji poinformowała pożyczkodawcę dopiero w styczniu 2007 roku, składając wniosek o zawieszenie spłaty pożyczki.