Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. R. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi J. R. na rozstrzygnięcie Komendanta Wojewódzkiego Policji w Ł. z dnia [...] r. znak [...] w przedmiocie nałożenia opłaty za przechowywanie w depozycie broni myśliwskiej postanawia: odmówić przywrócenia terminu.
W dniu 16 czerwca 2013 r. J. R. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na rozstrzygnięcie Komendanta Wojewódzkiego Policji w Ł. z dnia [...] r., wydane w przedmiocie kalkulacji opłaty za przechowywanie w depozycie broni myśliwskiej. W skardze zawarł wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Uzasadniając złożony wniosek wskazał, iż zaskarżone rozstrzygnięcie nie zawierało żadnych pouczeń co do możliwości skorzystania ze środków odwoławczych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. 2012 r. poz. 270 ze zm.) -dalej p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
W myśl art. 87 § 5
p.p.s.a. po upływie roku od uchybionego terminu jego przywrócenie jest dopuszczalne tylko w przypadkach wyjątkowych.
Powyżej powołany przepis zaostrza przesłanki przywrócenia terminu, uzależniając możliwość merytorycznego rozpoznania wniosku od przypadku wyjątkowego. Ustawa nie określa pojęcia "przypadków wyjątkowych", pozostawiając ocenę w tym zakresie Sądowi. Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych przez "przypadek wyjątkowy" uznać należy okoliczności nadzwyczajne, które uniemożliwiły skarżącemu złożenie wniosku o przywrócenie terminu w normalnym terminie. Przy czym należy mieć na uwadze, że pojęcie to, z uwagi na jego niedookreślony charakter, należy wykładać ścieśniająco. Rozpoznając taki wniosek koniecznym jest zatem wyważenie argumentacji wspierającej wniosek i argumentacji przemawiającej za stabilizacją sytuacji ugruntowanej przez upływ czasu, a powstałej w następstwie niedokonania czynności w terminie oraz ustalić, czy przedstawione we wniosku argumenty uzasadniają, że w sprawie wystąpił przypadek, który można uznać za wyjątkowy (por. post. NSA z dnia 5 marca 2013 r., II OZ 109/13, LEX nr 1305570; post. NSA z dnia 7 grudnia 2011 r., I OZ 991/11, LEX nr. 1120780).
W niniejszej sprawie zaskarżone rozstrzygnięcie zostało doręczone skarżącemu w dniu 4 kwietnia 2012 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru - k. 109 akt administracyjnych). Natomiast przedmiotowa skarga, jak i zawarty w niej wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, został złożony w dniu 13 czerwca 2013 r. (koperta k. 6 akt sądowych), a więc po ponad roku, od daty otrzymania rozstrzygnięcia z dnia 26 marca 2012 r. Uzasadniając złożony wniosek, skarżący powołał jedynie okoliczność, iż zaskarżone rozstrzygnięcie nie zawierało żadnego pouczenia, co do możliwości składania środków odwoławczych.
W ocenie Sądu, powołana okoliczność nie może zostać uznana za okoliczność nadzwyczajną, które uniemożliwiła skarżącemu złożenie wniosku o przywrócenie terminu w normalnym terminie.
Wobec powyższego, Sąd na podstawie art. 86 § 1 w zw. z art. 87 § 5 p.p.s.a odmówił przywrócenia terminu.
e.o.