Dnia 11 lipca 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Alberciak po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2018 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku A.O. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia w sprawie ze skargi A.O. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz Fundusz Pracy p o s t a n a w i a: oddalić wniosek. D.Cz.
Wyrokiem z dnia 15 listopada 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę A.O. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz Fundusz Pracy.
W dniu 13 kwietnia 2018 r. skarżąca wniosła o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia. Skarżąca wyjaśniła, że w dniu 12 kwietnia 2018r. otrzymała informację telefoniczną o oddaleniu jej skargi na decyzję ZUS. W uzasadnieniu wskazała, że w wakacje zmieniła adres korespondencyjny i nie otrzymała żadnego pisma z sądu. Wskazała, że zawiadomiła sąd listownie o fakcie zmiany adresu, ale nie może odnaleźć dowodu nadania pisma.
Zarządzeniem z dnia 19 kwietnia 2018 r. powyższe pismo skarżącej potraktowano jako wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku oraz wezwano skarżącą do uprawdopodobnienia w terminie 7 dni pod rygorem odmowy przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu. Wezwanie doręczono skarżącej w dniu 4 maja 2018 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 t.j. ze zm.) Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Stosownie do art. 87 § 1 w/w ustawy, pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 powoływanej ustawy). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 w/w ustawy).
Z przywołanych przepisów wynika, że Sąd może przywrócić termin kiedy spełnione zostaną łącznie cztery przesłanki: uprawdopodobnienie braku winy w uchybieniu terminowi; wniesienie wniosku o przywrócenie terminu; dochowanie terminu do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu oraz dopełnienie wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu tej czynności, dla której był ustanowiony przywracany termin.
W rozpoznawanej sprawie strona złożyła wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. W dniu 12 kwietnia 2018 r. skarżąca uzyskała telefoniczną informację, że jej skarga została oddalona i następnego dnia w biurze podawczym sądu złożyła wniosła o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia.
Rozważenia wymagało zatem, czy strona skarżąca uprawdopodobniła, że uchybienie terminu do złożenia wniosku o sporządzenia uzasadnienia nastąpiło bez jej winy. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje się, że brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Uprawdopodobnienie braku winy oznacza wykazanie takich okoliczności, które mimo spełnienia obowiązku zachowania należytej staranności, uniemożliwiły wnioskującemu terminowe dokonanie czynności, gdyż były nie do przewidzenia lub nie do przezwyciężenia, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2006, s. 226; postanowienie NSA z dnia 2 października 2002 r., sygn. akt V SA 793/03, Mon. Praw. 2002, nr 23, s. 1059). Jak podkreśla się w orzecznictwie (np. wyroki NSA: z dnia 14 stycznia 2000 r., sygn. akt I SA/Gd 794/99; Lex nr 40381; z dnia 2 lutego 2000 r., sygn. akt SA/Sz 2125/98; Lex nr 39797; z dnia 19 września 2000 r., sygn. akt I SA 1072/00; Lex nr 55307). O braku winy można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku było niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia, tj. że strona nie mogła tej przeszkody usunąć nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Przy czym przy ocenie winy lub jej braku, należy wziąć pod uwagę nie tylko okoliczności, które uniemożliwiły stronie dokonanie czynności w terminie, lecz także okoliczności świadczące o podjęciu lub nie podjęciu przez nią działań mających na celu zabezpieczenie się w dotrzymaniu terminu (postanowienie SN z dnia 6 października 1998r., sygn. akt II CKN 8/98, Lex nr 50679).