Starszy Referendarz Sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi, w Wydziale III - Robert Adamczewski po rozpoznaniu 28 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. U. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi W. U. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z [...] znak [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia postanawia przyznać skarżącemu W. U. prawo pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata a.l.
III SA/Łd 835/18
Uzasadnienie
W. U. (dalej: skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z [...] (znak [...]) w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia. Równocześnie złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata, załączając formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej na druku "PPF".
W uzasadnieniu wniosku strona wskazała, że utrzymuje się z zasiłku okresowego z Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w kwocie 317 zł. Z oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika, że wnioskodawca prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe. Nie posiada własnego domu, mieszkania ani żadnych innych nieruchomości. Zaznaczył także, że nie posiada żadnych zasobów pieniężnych ani przedmiotów o wartości przekraczającej 5.000 zł. Z oświadczenia wynika także, że nie uzyskuje żadnych dodatkowych dochodów.
Referendarz Sądowy zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) [dalej: ustawa - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi], prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Jednocześnie ustawodawca w art. 246 § 1 powoływanej ustawy uzależnił przyznanie prawa pomocy od wykazania przez stronę, że nie ma ona środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania (przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym) lub że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym).
Działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należy rozważyć, czy w świetle podanych okoliczności strona skarżąca spełnia przesłanki do przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym.
W stanie faktycznym istniejącym w rozpatrywanej sprawie należy uznać, że skarżący nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, co stanowi przesłankę niezbędną do całkowitego zwolnienia od kosztów sądowych (art. 246 § 1 pkt 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Rozpoznając wniosek skarżącego referendarz miał na względzie przede wszystkim fakt, że prawo pomocy jest instytucją, której zasadniczym celem jest umożliwienie realizacji prawa do sądu osobom ubogim, nie dysponującym wystarczającymi środkami na prowadzenie sporów przed sądem. Wskazać należy w związku z tym na sytuację materialno-bytową wnioskodawcy. W szczególności należy mieć na uwadze fakt, że obecnie utrzymuje się on z zasieku okresowego z MOPS w kwocie 317 zł. Zgodnie ze złożonym oświadczeniem, nie posiada przy tym żadnych zasobów pieniężnych, jak i przedmiotów o wartości przekraczającej 5.000 zł.
W ocenie referendarza sądowego, wnioskodawca nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania sądowego w postaci opłat sądowych, czy zwrotu wydatków, czy też pomocy profesjonalnego pełnomocnika z uwagi na swoją sytuację materialną. Stąd też uznać należy, że spełnione zostały przesłanki do przyznania wnioskodawcy prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Wobec powyższego, działając na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 w zw. z art. 245 § 2 i art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w postanowieniu.
a.l.