Starszy Referendarz Sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi, w Wydziale III - Robert Adamczewski po rozpoznaniu w dniu 15 września 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. Z. o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie z jej skargi na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z [...] znak [...] w przedmiocie niedopuszczalności zażalenia na pismo pozostawiające bez rozpoznania wniosek w sprawie zarzutów na postepowanie egzekucyjne postanawia odmówić J. Z. przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych R.A.
III SA/Łd 886/15
Uzasadnienie
J. Z. (dalej: skarżąca) wniosła do Wojewódzkiego Sąd Administracyjnego w Łodzi skargę na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z [...] w przedmiocie niedopuszczalności zażalenia na pismo pozostawiające bez rozpoznania wniosek w sprawie zarzutów na postepowanie egzekucyjne.
Postanowieniem z 2 marca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odmówił przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych, a następnie - w wyniku złożonego zażalenia - rozstrzygniecie to utrzymał w mocy Naczelny Sąd Administracyjny (postanowienie z 7 czerwca 2016 r.). Podstawą do odmowy przyznania skarżącej prawa pomocy było w głównej mierze nieprzekazanie wszystkich żądanych przez sąd informacji o stanie majątkowym skarżącej, niezbędnych do prawidłowego rozpoznania wniosku o przyznanie prawa pomocy. Dodatkowo NSA wskazał, że skarżąca podnosiła w zażaleniu, iż jest właścicielką i współwłaścicielką nieruchomości, na które otrzymuje dotacje unijne, tymczasem w oświadczeniu o stanie majątkowym (PPF) nie podała, że posiada jakiekolwiek nieruchomości - ani jako właścicielka ani jako współwłaścicielka.
Postanowieniem z 5 września 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odrzucił skargę.
Uprzednio, w dniu 16 sierpnia 2016 r., do Sądu wpłynął wniosek o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych na urzędowym formularzu "PPF". Opisując swoją sytuację materialną skarżąca podała, że nie pracuje, nie posiada żadnego majątku ruchomego ani nieruchomego, żadnych oszczędności. Większość rubryk pozostała niewypełniona, z adnotacją skarżącej "brak".
Referendarz Sądowy zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 243 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) [dalej: ustawa - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi], prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Jednocześnie ustawodawca w art. 246 § 1 powoływanej ustawy uzależnił przyznanie prawa pomocy od wykazania przez stronę, że nie ma ona środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania (przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym) lub że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym).
Działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należy rozważyć, czy w świetle podanych okoliczności strona skarżąca spełnia przesłanki do przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym.
Odnosząc się do wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy stwierdzić należy, że w stanie faktycznym istniejącym w rozpatrywanej sprawie brak jest przesłanek uzasadniających przyznanie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie, tym samym wniosek skarżącej nie zasługuje na uwzględnienie. Przede wszystkim zauważyć należy, iż stosownie do powołanych przepisów, warunkiem przyznania stronie prawa pomocy jest wykazanie przez stronę, iż występują przesłanki uzasadniające jej udzielenie. Udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do wypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 października 2004 r., sygn. akt GZ 71/04). W interesie strony skarżącej leży zatem przedstawienie wszelkich okoliczności, które wskazywałyby na fakt pozostawania w trudnej sytuacji materialnej.