Dnia 14 listopada 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Monika Krzyżaniak po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2012 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. R. w przedmiocie wymierzenia Prezydentowi Miasta Ł. grzywny za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 26 stycznia 2011 roku sygn. akt III SA/Łd 623/10 p o s t a n a w i a : odrzucić skargę. D.T.
W skardze z dnia 4 października 2012 r. M. R. wniosła o wymierzenie Prezydentowi Miasta Ł. grzywny za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 26 stycznia 2011 r. sygn. akt III SA/Łd 623/10. Skarżąca wskazała, że w wyroku tym Sąd uchylił decyzję SKO i Prezydenta Miasta Ł. w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na wyłączenie z powszechnego użytku pasa drogowego. M. R. podniosła, że wystąpiła z wnioskiem o zajęcie pasa drogowego, a organ nie wydał decyzji sprawie.
W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 18 października 2012 r. wzywającego skarżącą do wykazania wyczerpania trybu wynikającego z treści art. 154 p.p.s.a. M. R. nadesłała kserokopie: skargi na bezczynność skierowanej do SKO w Łodzi o zobowiązanie Prezydenta Miasta Ł. do wydania decyzji administracyjnej oraz wniosku o zajęcie pasa drogowego z dnia 24 listopada 2011 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na podstawie art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 1270 ze zm.) skargę (w tym skargę o wymierzenie grzywny w związku z niewykonaniem wyroku) można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one stronie w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
Odnosząc powyższe do rozpoznawanej sprawy wskazać należy, że skarżąca domaga się wymierzenia grzywny Prezydentowi Miasta Ł. za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 26 stycznia 2011 r. sygn. akt III SA/Łd 623/10. Wyrokiem tym uchylono decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] r. oraz decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] r. w przedmiocie odmowy zezwolenia na wyłączenie z powszechnego użytku pasa drogowego.
Obowiązkiem Sądu, przed dokonaniem merytorycznej oceny zasadności skargi, jest zbadanie, czy skarga spełnia wymogi formalne oraz, czy przed jej wniesieniem skarżąca wyczerpała środki zaskarżenia, które służyły jej w postępowaniu administracyjnym, albo obowiązek wezwania do usunięcia naruszenia prawa.
Z uwagi na fakt, iż przedmiotowa skarga dotyczy wymierzenia organowi grzywny w związku z niewykonaniem wyroku sądu skuteczne wniesienie skargi w tym przedmiocie jest możliwe po wyczerpaniu warunku formalnego, o którym mowa w art. 154 § 1 ww. ustawy, tj. po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy. Jest to równoznaczne z zachowaniem środka odwoławczego - w rozumieniu art. 52 § 1 powołanej ustawy.
Oceniając dokumentację znajdującą się w aktach sprawy oraz nadesłane przez skarżącą w dniu 31 października 2012 r. pisma Sąd uznał, że M.R. nie wyczerpała trybu, o którym mowa w art. 154 § 1 p.p.s.a.
W aktach sprawy nie znajduje się bowiem żadne pismo skierowane do Prezydenta Miasta Ł. wzywające do wykonania wyroku. Za wypełnienie omawianego warunku dopuszczalności skargi nie można natomiast uznać pisma skarżącej z dnia 4 października 2012 r. skierowanego do SKO w Ł. zatytułowanego: "skarga na bezczynność Prezydenta Miasta Ł. z wnioskiem o wydanie postanowienia zobowiązującego organ do wydania decyzji administracyjnej" z uwagi na okoliczność, iż pismo zostało złożone w organie administracji w tym samym dniu, tj. 4 października 2012 r., co rozpoznawana skarga.
Na marginesie warto dodać, że po uprawomocnieniu się wyroku z dnia 26 stycznia 2011 r. sygn. akt III SA/Łd 623/10 organ I instancji wydał decyzję z dnia [...] r. nr [...] zezwalającą skarżącej na wyłączenie z powszechnego użytku pasa drogowego dla umieszczenia obiektu usługowego zgodnie z złożonym wnioskiem, na okres od 1 września 2010r. do 31 grudnia 2010 r., a następnie decyzję z dnia [...] r. nr [...] w tym samym przedmiocie obejmującą okres od 1 października 2011 r. do 31 grudnia 2011 r.
Wobec powyższego, Sąd uznając, iż zaistniały podstawy do odrzucenia skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.
D.T.