Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak po rozpoznaniu w dniu 14 października 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. R. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] września 2014 r., nr [...], w przedmiocie długu celnego, w zakresie zażalenia uczestnika postępowania - spółki O. sp. z o.o. z siedzibą w L. na postanowienie z dnia 14 stycznia 2015 r. postanawia: odrzucić zażalenie
Postanowieniem z dnia 14 stycznia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odrzucił skargę A. R. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] września 2014 r., nr [...], w przedmiocie długu celnego. Przyczyną odrzucenia skargi było nieuiszczenie wpisu w terminie.
W terminie otwartym do wniesienia skargi kasacyjnej uczestnik postępowania - spółki O. sp. z o.o. z siedzibą w L. wniosła pismo, datowane na 27 stycznia 2015 r., zatytułowane jako zażalenie, w którym zakwestionowała postanowienie o odrzuceniu skargi i zarzuciła, że wezwanie do uiszczenia wpisu powinno być wysłane do niej, jako uczestnika postępowania, skoro skarżący nie odebrał przesyłki pocztowej z wezwaniem. W piśmie zawarto również wniosek o przywrócenie terminu.
W związku z wątpliwościami co do charakteru pisma sąd wezwał Spółkę do złożenia wyjaśnień w tym przedmiocie. W odpowiedzi, udzielonej pismem z dnia 14 lutego 2015 r. Spółka wyjaśniła, że jej pismo z 27 stycznia 2015 r. stanowi zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi oraz wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi.
W związku z brakami w składzie zarządu Spółki, uniemożliwiającymi jej działanie, sąd zawiesił postępowanie (postanowienie z dnia 25 marca 2015 r.). Po usunięciu przyczyny zawieszenia, postanowieniem z dnia 29 lipca 2015 r. sąd podjął zawieszone postępowanie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Obowiązujące przepisy o postępowaniu sądowoadministracyjnym (ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej jako: p.p.s.a.) przewidują dwa odrębne środki odwoławcze: skargę kasacyjną i zażalenie.
O tym, który z tych środków odwoławczych przysługuje w danym wypadku decyduje treść art. 173 § 1 oraz art. 194 § 1 p.p.s.a. Przepisy te zostały w ostatnim czasie istotnie zmienione - ustawą z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2015 r., poz. 658). Ustawa zmieniająca weszła w życie zasadniczo 15 sierpnia 2015 r., jednak w przypadku niektórych przepisów nowe brzmienie, nadane ustawą zmieniającą, ma zastosowanie tylko do postępowań wszczętych po dniu jej wejścia w życie.
W badanej sprawie Spółka wniosła zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi, z powodu nieuiszczenia wpisu w terminie. Sposób zaskarżenia tego rodzaju postanowienia zmienił się zasadniczo w wyniku wspomnianej nowelizacji. W brzmieniu obowiązującym do 14 sierpnia 2015 r. na to postanowienie służy skarga kasacyjna, w nowym stanie prawnym - zażalenie.
Kluczowe znaczenie dla ustalenia, które brzmienie przepisu art. 194 § 1 p.p.s.a. ma zastosowanie w badanej sprawie, ma w ocenie Sądu data wniesienia środka odwoławczego.
W badanej sprawie zażalenie zostało wniesione przez Spółkę 27 stycznia 2015 r., a więc przed dniem uchwalenia ustawy zmieniającej. Na gruncie stanu prawnego obowiązującego w tej dacie na postanowienie o odrzuceniu skargi z powodu nieuiszczenia wpisu służyła skarga kasacyjna. Doręczając to postanowienie sąd wskazał taki środek odwoławczy. Pomimo tego Spółka wniosła zażalenie na postanowienie.
W tej sytuacji zażalenie Spółki należy uznać za niedopuszczalne i jako takie odrzucić na podstawie art. art. 178 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a.
Na marginesie należy zauważyć, że wobec wyraźnie określonej woli uczestnika postępowania, przy prawidłowym pouczeniu ze strony sądu, nie ma możliwości potraktowania pisma z 27 stycznia 2015 r. jako skargi kasacyjnej od postanowienia Sądu z dnia 14 stycznia 2015 r. Jednakże nawet przy takiej interpretacji, pismo Spółki nie mogłoby uzyskać biegu procesowego, bowiem nie zostało sporządzone przez pełnomocnika profesjonalnego (art. 175 p.p.s.a.), o czym również Spółka była prawidłowo pouczona.
W związku z powyższym Sąd postanowił jak w sentencji.