Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jerzy Drwal po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. J. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia powstania długu celnego, określenia jego kwoty oraz kwoty podatku od towarów i usług. postanawia odmówić przyznania prawa pomocy.
Wnioskiem z dnia 18 grudnia 2014, wniesionym na formularzu PPF, K. J. zwrócił się do Sądu o zwolnienie od kosztów sądowych.
Postanowieniem z dnia 20 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Lu 1106/14 skarżącemu odmówiono przyznania prawa pomocy z argumentacją, że skarżący nie przedstawił swojej sytuacji materialnej w sposób wyczerpujący i pełny (w szczególności odnośnie źródeł utrzymania, sytuacji finansowej prowadzonej firmy, wysokości środków pieniężnych na rachunkach bankowych, wysokości miesięcznych wydatków ponoszonych na utrzymanie konieczne).
Skarżący wniósł sprzeciw od powyższego postanowienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity - Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (pkt 1), a w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (pkt 2).
Żądanie zwolnienia od kosztów sądowych jest żądaniem przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym (246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).
Wniosek o przyznanie prawa pomocy jest rozpatrywany z uwzględnieniem wysokości obciążeń finansowych, jakie strona musi ponieść w konkretnym postępowaniu oraz analizą możliwości finansowych strony. Ciężar dowodu spełnienia przesłanek przyznania prawa pomocy spoczywa na osobie ubiegającej się o uzyskanie o uzyskanie takiego prawa. Oznacza to, że Sąd badając wniosek opiera się na twierdzeniach zawartych w treści wniosku oraz ewentualnie, jeśli Sąd stwierdzi, że twierdzenia zawarte we wniosku są niewystarczające do rzetelnej oceny sytuacji materialnej skarżącego na dokumentach dostarczonych przez wnioskującego, na wezwanie sądu. Zgodnie z treścią art. 255 p.p.s.a. jeżeli oświadczenie strony zawarte we wniosku, o którym mowa w art. 252, okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego lub budzi wątpliwości, strona jest obowiązana złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie, dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego
Oświadczenie złożone przez skarżącego we wniosku o przyznanie prawa pomocy nie pozwala ocenić w sposób prawidłowy możliwości płatniczych skarżącego. W związku z powyższym wezwaniem z dnia 9 stycznia 2015 r. zobowiązano skarżącego do nadesłania w terminie 7 dni dokumentów źródłowych i dodatkowych oświadczeń odnoszących się do jego aktualnej sytuacji materialnej, w tym: kopii złożonych zeznań podatkowych za ostatnie dwa lata kalendarzowe, wyciągów z posiadanych rachunków bankowych, umów najmu i dzierżawy zawartych z córką skarżącego, aktualnego wykazu środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej, wskazaniem ich wartości, oświadczenia wskazującego jakie przychody osiągnął skarżący w prowadzonej działalności gospodarczej i jakie poniósł koszty w okresie ostatnich 3 miesięcy, oświadczenia wskazującego wysokość wydatków ponoszonych na utrzymanie konieczne oraz oświadczenia wyjaśniającego do kogo należy nieruchomość, w której skarżący zamieszkuje. Wezwanie powyższe zostało doręczone w dniu 16 stycznia 2015 r. (k-36 akt sprawy) i pozostało bez odpowiedzi.