Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej w przedmiocie określenia niezaksięgowanej kwoty wynikającej z długu celnego oraz kwoty podatku od towarów i usług
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Marcinowski po rozpoznaniu w dniu 9 sierpnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie określenia niezaksięgowanej kwoty wynikającej z długu celnego oraz kwoty podatku od towarów i usług postanawia: odrzucić skargę.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 220 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.), dalej jako "p.p.s.a.", sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. W tym przypadku, z zastrzeżeniem § 2 i § 3, przewodniczący wzywa wnoszącego pismo, aby pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania uiścił opłatę w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania. Zgodnie z § 3 cytowanego przepisu skarga, od której pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlega odrzuceniu przez sąd.

Postanowieniem z dnia 31 marca 2017 r. referendarz sądowy odmówił skarżącej przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od wpisu od skargi. Postanowienie zostało doręczone pełnomocnikowi Spółki w dniu 18 kwietnia 2017 r. i wobec niezaskarżenia stało się prawomocne.

Zarządzeniem z dnia 30 maja 2017 r. Przewodniczący Wydziału na podstawie art. 220 § 1 i 3 p.p.s.a., wezwał pełnomocnika P. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w R. (dalej jako "skarżąca") do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie 319 zł, stosownie do § 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 z późn. zm.), w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi.

Wezwanie do uiszczenia wpisu doręczono pełnomocnikowi skarżącej w dniu 7 czerwca 2017 r.

W terminie do uiszczenia wpisu pełnomocnik skarżącej złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy.

W niniejszej sprawie siedmiodniowy termin dla uiszczenia wpisu sądowego upłynął dla skarżącej w dniu 14 czerwca 2017 r. Pomimo prawidłowego wezwania do uiszczenia wpisu, z jednoczesnym pouczeniem o konsekwencjach prawnych niedokonania powyższych czynności w ustawowym terminie, skarżąca nie uiściła wpisu od skargi.

Podkreślić w tym miejscu należy, że postanowienie z dnia 31 marca 2017 r. o odmowie przyznania prawa pomocy stało się prawomocne. Prawomocność postanowienia w sprawie odmowy zwolnienia od kosztów sądowych oznacza zaś, że strona ma obowiązek uiszczenia wymaganego wpisu (vide postanowienia NSA z dnia 10 lipca 2014 r., sygn. akt II OZ 667/14, z dnia 10 czerwca 2016 r., sygn. akt I GZ 379/16). Od obowiązku tego nie zwalnia strony ponowne złożenie wniosku o przyznanie prawa pomocy, choć strona ma prawo do złożenia takiego wniosku w wypadku zmiany okoliczności sprawy na podstawie art. 165 p.p.s.a. Ponowne złożenie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych, nawet dokonane w terminie określonym w wezwaniu do uiszczenia wpisu wystosowanym do strony po wydaniu prawomocnego postanowienia odmawiającego zwolnienia od kosztów, nie uchyla skutków tego prawomocnego rozstrzygnięcia (vide postanowienia NSA z dnia 10 maja 2010 r., sygn. akt II FZ 115/10, z dnia 8 stycznia 2014 r., sygn. akt II GZ 761/13). Nie przerywa też biegu terminu do uiszczenia wpisu wskazanego przez sąd w wezwaniu do dokonania tej czynności oraz nie chroni strony przed skutkami niezastosowania się do treści wezwania we wskazanym przez sąd terminie. Dopiero wydanie przez sąd prawomocnego postanowienia odmiennej treści w przedmiocie udzielania stronie prawa pomocy skutkuje utratą mocy pierwszego postanowienia (vide postanowienie NSA z dnia 26 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FZ 125/17).

Mając powyższe na względzie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odrzucił skargę, na podstawie art. 220 § 3 w związku z § 1 p.p.s.a.

Strona 1/1