Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Wieczorek po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2005 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargiT.S. na uchwałę Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia [...] grudnia 2004 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wpisania T.S. na listę aplikantów radcowskich postanawia: uznać się niewłaściwym i przekazać sprawę do rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie
Skarżący, T.S., wniósł w dniu 28 lutego 2005 r. za pośrednictwem Okręgowej Izby Radców Prawnych do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na uchwałę Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia [...] grudnia 2004 r. nr [...], w przedmiocie odmowy wpisania T.S. na listę aplikantów radcowskich, wnosząc o uchylenie uchwały Okręgowej Izby Radców Prawnych z dnia [...] września 2004 r.
W skardze skarżący podniósł, że uchwałą Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia [...] grudnia 2004 r. nr [...] utrzymano w mocy uchwałę Okręgowej Izby Radców Prawnych z dnia [...] września 2004 r. nr [...], której przedmiotem była odmowa wpisania T.S.. W ocenie skarżącego całe postępowanie w tym zakresie obarczone jest błędną interpretacją przepisów przez organy samorządu radcowskiego.
Stosownie do art. 13 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) do rozpoznania sprawy właściwy jest wojewódzki sąd administracyjny, na którego obszarze ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona. Zgodnie natomiast z § 1 pkt 13 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 kwietnia 2003 r. w sprawie utworzenia wojewódzkich sądów administracyjnych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz. U. Nr 72, poz. 652) dla obszaru województwa mazowieckiego właściwy jest Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.
Z treści skargi wynika, że skarżący zaskarża postępowanie organów samorządu radców prawnych w przedmiocie odmowy wpisania go na listę aplikantów radcowskich. Biorąc pod uwagę treść skargi oraz to, że skargę do sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia (art. 52 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), a w niniejszej sprawie, jak podniesiono w skardze, Krajowa Rada Radców Prawnych wydała w myśl art. 31 ust. 2-3 w związku z art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1059 ze zm.) uchwałę w postępowaniu odwoławczym na skutek odwołania T.S. - skargę T.S. do sądu administracyjnego należy uznać za skargę na tę właśnie uchwałę Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia [...] grudnia 2004 r. nr [...].
Mając więc na uwadze uregulowania art. 13 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz w związku z tym, że organ samorządu radców prawnych, jakim jest Krajowa Rada Radców Prawnych, którego działalność została zaskarżona, ma siedzibę w Warszawie, zasadnym jest, stosownie do art. 59 § 1 wymienionej ustawy, uznać Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie za niewłaściwy miejscowo i przekazać sprawę do rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.
Z tych względów działając na podstawie art. 13 § 2 w związku z art. 59 § 1 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie orzekł jak w sentencji postanowienia.