W przewidzianym ustawą terminie pełnomocnik skarżącego wniósł sprzeciw od postanowienia referendarza podnosząc, że określenie wysokości dochodu uzyskiwanego przez skarżącego nie mogło być precyzyjne, jest to bowiem niemożliwe w przypadku dochodu z działalności gospodarczej, gdzie dochód daje się ustalić dopiero po zakończeniu okresu rozliczeniowego. Według pełnomocnika skarżącego referendarz błędnie wziął pod uwagę jako koszty utrzymania określone wydatki na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Z uwagi na toczące się wobec skarżącego postępowania egzekucyjne, kwotą jaką realnie dysponuje skarżący jest wysokość najniższego wynagrodzenia netto ([...] zł miesięcznie). Jednocześnie pełnomocnik skarżącego podważając argumentację referendarza, że strata z działalności gospodarczej nie stanowi argumentu za przyznaniem prawa pomocy wskazał, że jest to jedyny wymierny wynik ujemnego wyniku finansowego stosowany w księgowości. Chybiony w ocenie pełnomocnika jest również argument o tym, że strona powinna wcześniej zgromadzić środki niezbędne na pokrycie ewentualnych kosztów przyszłych postępowań sądowych. Jednocześnie referendarz nie wskazał dowodów, w oparciu o które ustalił fakt zbycia przez skarżącego lokalu, co czyni te ustalenia bezpodstawnymi. Nie uwzględnił też faktu, że posiadana przez skarżącego nieruchomość jest obciążona hipoteką w wysokości [...] mln zł co sprawia, że w chwili obecnej nie ma ona żadnej wartości i nie może być sprzedana. Nadto zarzucił pominięcie przez referendarza okoliczności, iż z udziałem skarżącego toczy się około 250 postępowań, a łączny koszt opłat sądowych oscyluje na poziomie [...] zł. Okoliczność ta musi zatem wpływać na ocenę możliwości uiszczenia opłat również w tej sprawie. Podniesienie zaś przez referendarza argumentu, że na zdolności płatnicze skarżącego wpływa fakt, że korzysta z usług profesjonalnego pełnomocnika - stanowi rażące naruszenie prawa do sądu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Na wstępie wyjaśnić należy, że ustawą z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2015 r. poz. 658), która weszła w życie w dniu 15 sierpnia 2015 r., zmianie uległy zasady rozpoznawania sprzeciwu od rozstrzygnięć referendarza sądowego w zakresie prawa pomocy. Zgodnie bowiem z art. 2 powołanej ustawy, przepisy ustawy w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 2-8, pkt 10-14, pkt 19-32, pkt 34-39, pkt 41-47, pkt 51, pkt 52, pkt 55, pkt 57, pkt 58, pkt 60-69, pkt 71, pkt 72 i pkt 74-81 niniejszej ustawy stosuje się również do postępowań wszczętych przed dniem jej wejścia w życie. W pozostałym zakresie do tych postępowań stosuje się przepisy ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym.
Ponieważ skarga sądowa w niniejszej sprawie wniesiona została po wejściu w życie ustawy zmieniającej, dlatego rozpoznanie sprzeciwu od rozstrzygnięcia referendarza sądowego w zakresie prawa pomocy winno nastąpić na podstawie art. 260 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm. dalej jako "p.p.s.a."), w nowym brzmieniu, nadanym mu przez art. 1 pkt 73 ustawy zmieniającej, wedle którego rozpoznając sprzeciw od zarządzenia i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8 p.p.s.a., sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy (art. 260 § 1 p.p.s.a.). W sprawach, o których mowa w § 1, wniesienie sprzeciwu od zarządzenia lub postanowienia referendarza sądowego wstrzymuje jego wykonalność. Sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu (art. 260 § 2 p.p.s.a.).