Sprzeciw nie wyjaśnia także faktu, dlaczego skarżący nie poinformował, że jest właścicielem lokalu użytkowego położonego w J., o pow. [...] m2. Ustalenia referendarza w tym przedmiocie opierają się na zawiadomieniu z Wydziału Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w J.. Dzięki podanemu w tym zawiadomieniu numerowi księgi wieczystej, możliwe było dokonanie ustaleń co do własności i obciążeń lokalu, z wykorzystaniem danych (informacji) publicznie dostępnych za pośrednictwem internetu. Choć trzeba przyznać rację pełnomocnikowi skarżącego, że wykorzystanie tego składnika majątkowego dla pozyskania środków niezbędnych do pokrycia kosztów postępowań przed sądem jest wątpliwe, z uwagi na wysokość obciążeń hipotecznych nieruchomości, to jednak rzeczą skarżącego było wyczerpujące i zgodne z prawdą przedstawienie rzeczywistego stanu jego majątku i poziomu dochodów, czego jednak skarżący celowo zaniechał.
Stwierdzenie tych faktów prowadzi w konkluzji do wniosku, że negatywna ocena referendarza sądowego odnośnie wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy jest w pełni prawidłowa, gdyż w sprawie nie zachodzą przesłanki określone w art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a, warunkujące przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym. Skarżący wbrew obowiązkowi dochowania należytej staranności jaka obciąża stronę postępowania sądowego, nie przedstawił swojej sytuacji w sposób wyczerpujący i pełny, lecz wybiórczy i fragmentaryczny, do tego w sposób budzący szereg uzasadnionych wątpliwości co do zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy.
Dlatego nie zachodziły podstawy do wzruszenia prawidłowego rozstrzygnięcia referendarza, który zasadnie odmówił przyznania skarżącemu prawa pomocy.
Z przytoczonych względów na podstawie art. 260 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 246 § 1 p.p.s.a. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie orzekł, jak w postanowieniu.