Starszy Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie - Anna Puton-Mazurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata G. S. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi E. B. D. na decyzję Wojewody z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odmowy zameldowania na pobyt stały postanawia: przyznać adwokatowi G. S. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej wynagrodzenie za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w kwocie 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych i sześćdziesiąt groszy), w tym 27,60 zł (dwadzieścia siedem złotych i sześćdziesiąt groszy) należnego podatku od towarów i usług.
Wyznaczony przez Okręgową Radę Adwokacką w [...] pełnomocnikiem strony skarżącej adwokat G. S. złożył w dniu 20 lipca 2016 r. opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej zawierającą również wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu za sporządzenie wymienionej opinii. Złożony wniosek pełnomocnika zawierał oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości, ani w części.
Referendarz sądowy stwierdził, co następuje:
Zgodnie z art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r., poz. 718), zwanej dalej p.p.s.a., wyznaczony adwokat [...] otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów [...] w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. W przedmiotowej sprawie aktem normatywnym regulującym zasady przyznawania wynagrodzenia adwokatów jest rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2015 r., poz. 1801), dalej jako rozporządzenie.
Zgodnie z § 2 rozporządzenia koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: opłatę ustaloną zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia (pkt 1) oraz niezbędne i udokumentowane wydatki adwokata (pkt 2). W przedmiotowej sprawie adwokat uzyskał wynagrodzenie za pomoc świadczoną przed sądem administracyjnym I instancji, a jego kolejna czynność w związku ze świadczeniem pomocy prawnej polegała na sporządzeniu opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
W przedstawionej sytuacji wynagrodzenie adwokata należało ustalić w oparciu o unormowania § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b w związku z § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c w związku § 4 ust. 1-3 rozporządzenia. W myśl § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia, opłaty maksymalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - 50% opłaty maksymalnej określonej w pkt 1 (w przedmiotowej sprawie wynoszącej zgodnie z § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia - 480 zł), a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji - 75 % tej opłaty, w obu przypadkach nie mniej niż 240 zł. Zgodnie natomiast z § 4 ust. 1 rozporządzenia opłatę ustala się w wysokości co najmniej ½ opłaty maksymalnej określonej w rozdziałach 2-4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy. Ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w ust. 1, a nieprzekraczającej opłaty maksymalnej następuje z uwzględnieniem stopnia zawiłości sprawy oraz nakładu pracy adwokata oraz wkładu jego pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego załatwienia sporu, również przed wniesieniem pozwu, wartości przedmiotu sprawy, wkładu pracy adwokata w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie, a także trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności (§ 4 ust. 2 rozporządzenia). Opłatę, o której mowa w ust. 1, podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług wyliczoną według stawki podatku obowiązującej dla tego rodzaju czynności na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług (§ 4 ust. 3 rozporządzenia).