Wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym przez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania od decyzji dotyczącej długu celnego
Sentencja

Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie - Anna Puton-Mazurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 16 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. N. z dnia 17 lipca 2013 r. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym przez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi A. N. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania od decyzji dotyczącej długu celnego postanawia: odmówić zmiany pkt II prawomocnego postanowienia referendarza sądowego z dnia 17 kwietnia 2013 r., sygn. akt III SA/Lu 163/13 odmawiającego przyznania prawa pomocy w pozostałym zakresie.

Uzasadnienie

Wnioskiem o przyznanie prawa pomocy z dnia 17 lipca 2013 r., złożonym na urzędowym formularzu, skarżąca wniosła o zwolnienie od kosztów sądowych. Wniosek ten jest kolejnym (drugim) wnioskiem skarżącej o przyznanie prawa pomocy złożonym w sprawie niniejszej. Pierwszym wnioskiem o prawo pomocy z dnia 11 marca 2013 r. skarżąca wniosła również o zwolnienie od kosztów sądowych. W związku z pierwszym wnioskiem o prawo pomocy, postanowieniem z dnia 17 kwietnia 2013 r., referendarz sądowy przyznał skarżącej prawo pomocy w zakresie częściowym przez zwolnienie od wpisu sądowego od wniesionej skargi (pkt I postanowienia) oraz odmówił przyznania prawa pomocy w pozostałym zakresie (pkt II postanowienia). Postanowienie powyższe stało się prawomocne w związku z niewniesieniem środka zaskarżenia.

Referendarz sądowy stwierdził, co następuje:

Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwana dalej p.p.s.a., co do zasady nie ogranicza strony co do ilości wniosków o przyznanie prawa pomocy, jakie może składać w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Zgodnie jednak z art. 170 p.p.s.a. orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy i inne organy państwowe, a w przypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby. Stąd kolejny wniosek skarżącej o przyznanie prawa pomocy w tym samym co poprzednio zakresie, należy potraktować jako wniosek o zmianę postanowienia referendarza sądowego z dnia 17 kwietnia 2013 r. w punkcie II odmawiającym przyznania prawa pomocy w pozostałym zakresie.

Stosownie do art. 165 p.p.s.a, postanowienia niekończące postępowania w sprawie mogą być uchylane i zmieniane wskutek zmiany okoliczności sprawy, chociażby były zaskarżone, a nawet prawomocne. Pod pojęciem "zmiany okoliczności sprawy" należy rozumieć wszelkie zmiany występujące zarówno w okolicznościach faktycznych sprawy, jak i w obowiązującym prawie, jednakże muszą to być takie zmiany okoliczności, które uzasadniają zmianę rozstrzygnięcia wydanego w sprawie. Jeżeli brak jest podstaw do stwierdzenia, iż okoliczności sprawy uległy zmianie, kolejny wniosek tej samej strony, dotyczący przyznania prawa pomocy w tym samym zakresie, nie może zostać uwzględniony.

Stwierdzić należy, że zakres żądania wniosku o prawo pomocy z 17 lipca 2013 r. jest tożsamy z żądaniem zawartym w pierwszym wniosku o prawo pomocy z 11 marca 2013 r., rozpoznanym postanowieniem referendarza sądowego z 17 kwietnia 2013 r. W obu wnioskach skarżąca domagała się przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym przez zwolnienie od kosztów sądowych. Brak jest natomiast podstaw do stwierdzenia, że okoliczności sprawy uległy zmianie, bowiem skarżąca nie wykazała, by pogorszyła się jej sytuacja materialna.

We wniosku o prawo pomocy z 17 lipca 2013 r., skarżąca podała, tak jak poprzednio, iż prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z mężem i dzieckiem. Podobnie jak w pierwszym wniosku, skarżący wykazała, że posiada dom o pow. [...] m2 oraz ze rodzina utrzymuje się z dochodu z prowadzonej przez nią działalności gospodarczej oraz wynagrodzenia za pracę męża. Wysokość wynagrodzenia męża nie zmniejszyła się w stosunku do poprzedniego okresu i wynosi [...] zł brutto i [...] zł netto (zaświadczenie zakładu pracy z dnia 31 lipca 2013 r.). Z kolei dochody z prowadzonej przez skarżącą działalności gospodarczej zwiększyły się z kwoty [...] zł do kwoty [...] zł.

W świetle powyższego nie można uznać, że skarżąca wykazała, że jej sytuacja materialna uległa pogorszeniu, nie zmniejszył się bowiem stan posiadania, ani dochody skarżącej i jej rodziny. W związku z tym, brak jest podstaw do przyjęcia, że nastąpiła zmiana okoliczności sprawy uzasadniająca zmianę punktu II prawomocnego postanowienia referendarza sądowego z 17 kwietnia 2013 r.

Z tych względów oraz na podstawie art. 165 i art. 258 § 1 i 3 p.p.s.a., należało orzec, jak na wstępie.

Strona 1/1